Druhi dźeń swjatkow před 125 lětami, 7. smažnika 1897, zemrě w Ketlicach farar na wuměnku, spisowaćel a čestny čłon Maćicy Serbskeje Michał Domaška. Tam je tež pochowany. Wón bě w Ketlicach swojeho syna Franca Morica, kotryž bě tam z duchownym, wopytał. Delegacija z wjele čłonami Maćicy Serbskeje jeho na poslednim puću 11. junija přewodźeše. Njeswačanski farar Jurij Jakub porěča w mjenje Maćicy při rowje a wupraji dźak za wulku prócu „sobuzałožerjej a čestnemu sobustawej, jeje swěrnemu přećelej, pilnemu spisowaćelej, wusywarjej a žnjeńcarjej tež na polu wědomosćow.“ Dr. Arnošt Muka wuzběhny w nekrologu, zo bě Domaška „sylny zbudźowar narodneho hibanja, nadobny nošer idealneho zmyslenja, kruty a wutrajny dźěłaćer rozkćěwaceho serbskeho pismowstwa, horliwy spěwar narodneho nalěća, žohnowany kěrlušer a lubozny prědar Božeje miłosće.“
15. meje před 150 lětami narodźi so w Klukšu jako syn wučerja a kantora pozdźiši wyši wučer, domiznowědnik a rěčespytnik Měrćin Kral. Z dźewjeć lětami zemrěštaj staršej a Měrćin a młódši bratr Jan běštaj syroće. Wuj Michał Kral, wučer w Sokolcy pola Budyšina, přewza zamołwitosć za wobeju syrotow. Wobaj wopytaštaj Budyski Krajnostawski wučerski seminar a staštaj so z dobrymaj serbskimaj pedagogomaj a wótčincomaj. Měrćin Kral wučerješe najprjedy wot lěta 1892 do 1895 w Minakale a potom hač do wuměnka 1933 jako šulski nawoda w Zarěču. Tohodla da sej tež přimjeno Zarěčanski. 1933 poda so na wuměnk, kiž přežiwi hač do smjerće 15. małeho róžka 1950 w Małym Wjelkowje.