Lětni dowolowy čas je nimo. Hač drje je sej tón abo tamny we wulkich prózdninach snano do Šwedskeje, do kraja Småland, wulećał. To je domizna Astrid Lindgren a jeje dźěćacych knihow. Wosebje za dźěći je to krasny wulět, wšako móža tam swět woneho „Michela z Lönneberga“ awtentisce dožiwić. Kajki idyliski to swět a kajki přećiwk, zaběraš-li so z wosobinu awtorki. Loni nazymu su wušli jeje wójnske dźeniki, nastate w lětach 1939 do 1945, a předleža nětko jako wjazane wudaće a jako słuchokniha. Sym so za słuchoknihu rozsudźiła, kotraž ma kaž ćišćana wersija titul „Čłowjestwo je rozum zhubiło“. Dźiwadźelnica Eva Mattes wjedźe słucharja ze swojim hłosom do swojorazneho kužoła a spožča tekstam, zboka wšeje poetiskosće a idylki, sylny wuraz.