Edith Pjenkowa z Rownoho so nastu­pajo konflikt mjez Serbskim sejmom a Domowinu słowa jima:

Po tym zo je anonymna skupina młodych Serbow widejo wo posedźenjach sejma wozjewiła a pask runje krótko do hłowneje zhromadźizny Domowiny mjez medijemi šěriła, prašam so za „wodźenskim procesom, runja tuchwilnej pandemiji“, zo bychu wěsći ludźo tež prawy wuslědk – w našim padźe na hłownej zhromadźiznje Domowiny – docpěli, na kotryž su so hižo derje přihotowali. Wuslědk bě wobzamknjenje delegatow, „poskitk wo zhromadnym dźěle ze sejmom cofnyć“.

Zawěsće njebě wot knjeza dr. Klugi prawje wo „stalinistiskej terororganizaciji“ rěčeć. Přiwšěm so prašam, čehodla bu widejo tak do zjawnosće ćehnjeny. Wuskutki za mnje wosobinsce su, zo nichtó dale wjace w Slepjanskej gmejnje a we Łužicy ze mnu a předewšěm ze Serbskim sejmom hromadźe dźěłać njebudźe, byrnjež sama ničo njerjekła a hačrunjež so hižo lětdźesatki přećiwo wotbagrowanju wsow brunicy dla sylnje angažuju.

Pawoł Rota z Ralbic dopomina na serbskeho legionara w Namibiji:

Němski Sakski dźenik njewoteběram. Wěm pak, zo wón jara zajimawe powěsće přinoša. Hdźežkuli mam składnosć, do njeho pohladnu. Tak tež připadnje 13. januara 2017. A namakach na stronje 4 surowy wobraz: Za šiju z dołhimi rjećazami sputani běchu Afričenjo jako pokazka k rozprawje wo žadanju, wotškódnić afriskej ludaj Herero a Nami w Namibiji, w něhdyšej němskej koloniji w Němsko-juhozapadnej Africe w lětach 1904 do 1908. Serbske Nowiny su 7. februara 2017 skrótka a njedawno wospjet wobšěrnišo wo tym pisali.

Na wšěch pjećdźesat lět wěm, zo je 27lětny Sernjančan Jurij Henčl (swójbne mjeno w ludźe wjace znate njeje) 1907 jako­ gefrajter tak mjenowa­neje škitneje wobsadki w Swakopmund w Němsko-juhozapadnej Africe zemrěł.

Namakawši tule powěsć, pušćich so do susodneje wosady k přirodnemu bratrej w cuzbje zemrěteho. A zhonich, zo bě Juri Henčl 1905 wojak w Kamjencu. Hač bě dobrowólnik abo winowatostny, so wobhonił njejsym. Za piwowym blidom bě Jurij wabjerjam za cuzbnisku legi­ju do pasli zalězł. Hišće samsne lěto jeho do Afriki pósłachu.

Bjarnat Cyž z Noweje Jaseńcy přispomnja k přinoškej knjeza dr. Andreasa Klugi w SN ze 4. junija:

Problemej pobrachowacych serbskorěčnych kubłarkow a kubłarjow, wučerkow a wučerjow přiwobroća so Jan Bart sen. z Budyšina:

Druhdy móže tež pohlad do zašłosće při rozmyslowanju wo ćežach přitomnosće pomhać.

Před 70 lětami běchu prěni serbscy maturanća na Serbskej wyšej šuli w Budyšinje (dźensa Serbski gymnazij) pruwowanje wo studijnu zrałosć wuspěšnje złožili. Tehdy bě ličba nowačkow za 9. lětnik tak wulka, zo wučerjo falowachu. Tuž wobroći so direktor dr. Frido Mětšk na někotrych fachowje wubranych maturantow z próstwu, wot 1. septembra 1951 wupomhać jako fachowi wučerjo. Kata Cyžec, Pětr Malink, Helmut Faska, Jurij Pěčka (z Noweje Wjeski) a Jan Bart připrajichu z perspektiwu, nastupić „pozdźišo“ studijne městno po swojim přeću. Tak so napjata situacija pobrachowacych serbskich wučerjow rozrisa. Po samsnym wašnju su w dalšich lětach trěbnych wučerjow nawabili.