Fotografować je konik, kotryž Danny Wićaz ze Zarěča rady pěstuje. Hižo lěta wěnuje so wón předewšěm fotografowanju swójbnych, přirody a architektury. Wosebje derje lubja so jemu wobrazy Budyskeho fotografa Jürgena Maćija. „Znaju jeho dźěła, mam wjacore knihi z jeho fotografijemi a wot njeho wudate knihi druhich fotografow“, 43lětny powěda.

Zarěčan je so tuž na dźěłarničce z Jürgenom Maćijom w Budyskim Serbskim muzeju wobdźělił. Zhonił bě wón wo poskitku z Facebookoweje strony, na kotrejž muzej swoje zarjadowanja předstaja. Zo móhł pódla być, je sej samo dźeń dowola wzał. Rozdźělna staroba wobdźělnikow jeho njemyleše, skerje měješe to za dobru składnosć, sej z druhimi wo hobbyju mysle wuměnjeć. „Chcych zhonić, kak Jürgen Maćij dźěła, kak so na fotografowanje přihotuje a kak tak dobre rezultaty docpěwa.“