Njedawno rěkaše w protyce Marije naroda, a to je čas, hdyž „božemje praji łastojčka“. Nastork za nas, so zaso raz dopomnić na domjace ptački a na jich slědy w našich mjenach. Łastojčka so najskerje w serbskich mjenach njejewi, ale za to dosć z druhich našich pjerjatych přećelow. To mamy na přikład (čorneho) kosa, němsce Amsel, kotryž wustupuje w hornjoserbskim swójbnym mjenje Kósk a w delnjoserbskim Kósyk. Wobě stej po swojim nastaću pomjeńšacej formje mjena ptačka ze sufiksomaj -k a -yk. Swójbne mjeno Kósyk zwjazujemy w prěnim rjedźe z najwuznamnišim delnjoserbskim basnikom Matom Kosykom. Pomjenowanje wšěm derje znateje kokule namakamy w rozšěrjenym swójbnym mjenje Kokla; nošerjo tohole mjena so w zněmčenej podobje zwjetša pisaja Kockel. Tójšto ludźi rěka Wrobl, štož je jasnje spóznajomne jako přenjesene pomjenowanje małeho ptačeho pjeracha wrobl. Sykora, w zněmčenej formje Sickor­ a podobnje, je tohorunja časte swójbne mjeno w našich stronach, kotrež so wězo wróćo wjedźe na mjeno ptačka: dźensa normalnje sykorka, němsce Meise.­