Mała Chěžkec Wórša často k swojej wowce Trudli chodźi, zo by ju wopytała, ale tež, zo by wowka na nju kedźbowała, dokelž dyrbitaj Wóršinej starši dołho dźěłać. Wowka bydli njedaloko šule, do kotrejež Wórša wot lětušeho chodźi. Stajnje po šuli chwata wona po lěsnym pućiku dele, zo jeje šulska toboła jenož tak skakota, hač k wowcynemu domčkej z wulkej zahrodu za nim. W lěću pomha swojej wowce rady w zahrodce. Krjepi tomaty a žněje kórki, samo njerodź plěje. Za to dóstawa stajnje wulku škleńcu wowcyneje samodźěłaneje malenoweje limonady. Ta je sto króć lěpša hač jednora z kupnicy.

Přeco w adwentnym času pak wjeseli so Wórša na bajki, kotrež jej wowka baje. Někotre su serbske ludowe, kaž ta wo swinjeću, husycy, kozy a wjelku abo kak je wjelk ryby łójić chcył. Husto pak powěda Wóršina wowka tež swójske bajki wo hablacym kralu abo wo strachoćiwej błudničce a dźiwjej lěsnej žonje.