Dohodowna rozmołwa na jězbje w ćahu

Tale nóc w adwentnym času bě ćicha, ale jara ćmowa. Šěre šlewjerje kurjawy wisachu kaž płachty nad lěsami a łukami, předewšěm pak nad nižinami rěkow a hatow. Spěšnik smaleše po nócnej krajinje a wupadaše, kaž by so swětły had po kolijach­ wił.

W ćahu, kotryž bě po puću do južneje Němskeje, sedźeše Hartmut. Młody muž chcyše so nazajtra w znatym awtowym zawodźe předstajić. Hišće do hód chcyše wšitko zrjadowane měć, zo móhł tam hnydom po Nowym lěće dźěłać započeć. Bě so w koncernje wo lukratiwne městno požadał. A tam nochcyše jeničce ze swojej zwonkownosću a šarmom, ale předewšěm­ z wědu a fachowej kompetencu dobry zaćišć zawostajić. Po­hladny na časnik. „Hišće dobrej dwě hodźinje, njezměje-li spěšnik zapozdźenje. To móžu hišće chwilku podrěmać“, sej praji.