Dorozumjenje na słowjanske wašnje na lětušim swjatku lyriki
Mjezynarodny swjedźeń serbskeje poezije piše stawizny. Přewjedźe-li so tajki swjatk hižo 38. króć, móžeš to bjezdwěla rjec. Z wulkej wutrajnosću wěnowachu so wobdźělnicy wulkemu zaměrej: pokład tradicionalneho a dźensnišeho słowjanskeho wuměłstwa znaty činić, spěchować a hódnoćić. Najebać wšu prócu přihotow tajkeho swjedźenja je basnik Benedikt Dyrlich zhromadnje z prjektowej managerku Zwjazka serbskich wuměłcow Janku Rögnerowej a wjacorymi čestnohamtsce aktiwnymi zaso swjedźeń organizował, kotryž wobdźělnicy njezabudu. Jenož dwaj z mnohich hnujacych podawkow njech stej tule wopisanej.
„Budyska nóc poezije“ – swětej wotewrjena a cuzym přećelna“ rěkaše zetkanje w Starej wodarni. Pod hołym njebjom su basnjerjo a basnjerki dwě swojej dźěle přednjesli, w najlěpšim padźe w dalšimaj słowjanskimaj rěčomaj. Na te wašnje kóždy kóždeho zeznawa, njeje-li so tole hižo stało. Wulka kedźbnosć a přiměrjeny přiklesk mytujetej zmužitosć, něšto cyle swójske a wosobinske zjawnosći prezentować.
