Budyšin (SN/bn). „Tale wustajeńca eksemplarisce pokazuje, što so stawa, wotstronja-li so demokratiske struktury a zakładne prawa. Nadźijam so, zo sej tójšto ludźi přehladku wobhlada.“ Z tutymi słowami wotewrě Budyski wyši měšćanosta Alexander Ahrens (SPD) wčera wustajeńcu „Wobwojowane wopominanje“ w radnicy sprjewineho města. Nimo toho pokaza na paralele podawkow do wuwića frankistiskeje diktatury k dźensnišemu połoženju w Pólskej a Madźarskej a naspomni tež „njesławnu rólu Němskeje w Španiskej byrgarskej wójnje“.

Zapósłanc Sakskeho krajneho sejma a patron wustajeńcy Heiko Kozel (Lěwica) po měšćanosće na to skedźbni, zo jedna so wo „zakónčenje projekta, kotryž bu hižo lěta 2010 zahajeny a so nětko po intensiwnym dźěle zjawnosći spřistupni“. Kaž sej wón přeje, měhło so město wo to prócować, zo „mnozy ludźo, wosebje tež šulerjo, wo tym zhonja a sej přehladku wobhladaja“. Zhromadnje ze zarjado­wanje wuhotowacymaj towarstwomaj Europaklub International a Verein Grenzenlos chce Kozel w kooperaciji ze špa­niskim wulkopósłanstwom „temu tež přichodnje w Budyšinje šěrić“.

Centralna tema a zdobom hłowny nadawk přichodnje zahajacych so „Interkul­turnych tydźenjow w Budyskim wokrjesu“ je a wostanje integracija. Wobdźělene towarstwa,­ iniciatiwy a institucije chcedźa sej ze „swětłownjowym projektom“ kedźbnosć zjawnosće zdobyć a wobydlerjow regiona k dialogej pohnuć. Česćehódny a wažny to zaměr. A jako prěnja kročel do směra dostojneje integracije „njeznateho“ abo „cuzeho“ abo – čehodla tež nic – „mjeńšinoweho“ do přiwšěm difuzneho kulturneho konsensa „wjetšiny“ zamóže akcija bjezdwěla drohotne impulsy dać. Swětłownja pak słuži hrubej orientaciji, za dokładnu nawigaciju su dalše instrumenty a wosebje wola trěbne. „Wjetšina“ wšak přerady zabywa, zo njeje integracija jednosměrny puć. Namołwa „integruj so!“ měła so tuž na „integrujmy so!“ změnić. Hinak „wjetšina“, telko je wěste, nastała njeje. Bosćan Nawka

Michał Kětan, pozdźiši farar, narodźi so 3. septembra 1892 katolskej žiwnosćerskej swójbje w Słonej Boršći. Wón bě chowanc Praskeho Serbskeho seminara, studowaše katolsku teologiju a bu 10. awgusta 1918 w Budyskej tachantskej cyrkwi na měšnika wuswjećeny. 1915 zastupi do Maćicy Serbskeje. Bě kapłan w Baćonju, Ralbicach, Radworju a Budyšinje a bě w tym času tři lěta redaktor Katolskeho Posoła. 1927 zapokazachu Kětana w Zebnicy za wosadneho fararja. 1945 wróći so wón do Łužicy, přewza jako farar Baćońsku wosadu a sta so z arcywikarom Kamjenskeho dekanata. Za Baćońsku cyrkej wobstara nowe zwony. 1961 přesydli so jako wuměnkar do Budyšina, hdźež hišće aktiwnje dušepastyrsce skutkowaše, mjez druhim jako rektor chorownje swj. Bena. Jako duchowny wupomha w Serbskej cyrkwi. Farar Kětan spisa stawizniskej powědančce a tójšto cyrkwinskostawizniskich a kulturnych přinoškow za Katolski Posoł, kaž „Baćoń, cyrkwina wjeska na horje“. 30. apryla 1965 wón zemrě a bu na Budyskim Mikławšku blisko rowa Michała Hórnika pochowany. Manfred Laduš

Tež lětsa čakaja na publikum w Delnjej a Hornjej Łužicy woblubowane nazymske koncerty. Wotměnjawy program skići ludowu a wuměłsku hudźbu, reju kaž tež pop a folkloru, předstajene wot znatych łužiskich chórow, rejwanskich skupin a hudźbnikow.

Budyšin (SN/bn). W času wot 8. oktobra do 21. nowembra móžemy so zaso na mjeztym hižo tradicionalne nazymske koncerty wjeselić. Cyłkownje dźesać zarjadowanjow­ po cyłej Łužicy je planowanych.

Zazběh dožiwja zajimcy njedźelu, 8. oktobra, na Njebjelčanskej wosadnej žurli „Bjesada“. Po zhromadnym kofejpiću hodźinu do zahajenja zaspěwa chór Meja. Přichodny termin je 22. oktober, na kotrymž wustupitej Serbska rejowanska skupina Smjerdźaca a folklorny cyłk Sprjewjan w Turjejskim hosćencu „Christinenhof“.

Tydźeń pozdźišo předstaja so Rowniske glosy w Radworskej „Meji“ a 1. serbska kulturna brigada, kotraž so druhi raz na nazymskim rjedźe wobdźěli, na Krawčikec žurli w Chrósćicach. Samsny dźeń wuleći sej chór Budyšin do Slepjanskeho kulturneho centruma.