Wot septembra 1994 hač do decembra 2016 je Jurij Dźisławk w Haslowje, Wutołčicach a Sulšecach Serbske Nowiny roznošował. Tak je jedyn z tych, kotřiž su najdlěje swěrnje naš wječornik ludźom dodawali. Přez cyłe lěta bě jemu to wutrobna naležnosć. Chorosće dla pak dyrbješe nadawk złožić a jón druhemu přewostajić.
„Jónu je načasu a nětko bě tak daloko.“ Dlěje hač 22 lět je Haslowčan Jurij Dźisławk tydźeń wob tydźeń wot póndźele do pjatka Serbske Nowiny roznošował. Kónc tydźenja bě to hišće Předźenak a měsačnje kulturny časopis Rozhlad. „Štó drje by hewak nadawk činić dyrbjał, hdyž nic čitarjo wječornika a Serbja.“ Spočatnje bě hišće wjac zajimcow w Haslowje, Sulšecach a Wutołčicach Serbske Nowiny abonowało. „Jich pak je dale a mjenje. Młodźi ludźo hižo telko nowinu nječitaja, maja dźě internet, hdźež najnowše nowinki SN hižo zahe popołdnju nańdu“, wón wuswětla.
Budyšin wita přichodnej kóncaj tydźenja 512 wobdźělnikow na 26. krajne wubědźowanje „Młodźina hudźi“. Wurisanje organizuje Sakska hudźbna rada hromadźe z městom Budyšinom.
Budyšin (SN/at). „Prěni raz je Budyski Kamjentny dom hrajnišćo“, wjeseli so Torsten Tannenberg, jednaćel Sakskeje hudźbneje rady. Swojoraznej atmosferje wotpowědujo zahaji so tam marathon něhdźe 140 małych koncertow z wubědźowanjom w kategoriji drum-set (pop) pjatk, 17. měrca, w 11 hodź. Krajne finale „Młodźina hudźi“ wotmě so před dźesać lětami, 2007, hižo raz w Budyšinje. Tohodla njerěči Tannenberg jenož nastupajo Kamjentny dom wo polěpšenych wuměnjenjach; runje tak budu kafeteriju/mensu w powołanskošulskim centrumje za hospodarstwo a techniku wužiwać. Wšako je tež wokrjesna hudźbna šula tam zaměstnjena. Paletu hrajnišćow wudospołnjatej Schillerowy a Melanchthonowy gymnazij. Wo tym informowachu wuhotowarjo a podpěraćeljo dźensa we wobłuku nowinskeje rozmołwy.
Pjeć tydźenjow do jutrow njewabja zaso jenož najwšelakoriše jutrowne wiki, ale tež wosebite wustajeńcy. Jedna tajka je nětko w Serbskim kulturnym centrumje Slepo widźeć.
Slepo (JoS/SN). Lětušu jutrownu wustajeńcu su minjeny pjatk w Slepjanskim Serbskim kulturnym centrumje (SKC) wotewrěli. Wuhotowała je ju Erika Röseberg-Zosel z Běłeje Wody. Štyri dny do toho swjećeše wona 80. narodniny. W přehladce pokazuje něhdźe 700 debjenych jutrownych jejkow, kotrež je zdźěla sama debiła, zdźěla pak tež zezběrała.
Žiwjenski skutk debjerki so započa, jako bě jej dwanaće lět. Tehdy započa sama jejka debić. Nawuknyła je tele wuměłstwo wot swojeju staršeju. Mać staraše so wo barby, nan a wjetšej bratraj jejka debjachu. Wuměłske powołanje Erika Röseberg-Zosel nawuknyła njeje, ale skerje mužace. Wona bě zamkarka, pozdźišo techniska rysowarka a 1977 překubła so na zawěsćensku překupču.
Lětsa wšudźom ze wšelakimi naprawami na 500. jubilej reformacije spominaja. Tak bu Lutherowy přełožk biblije wobdźěłany a znowa nakładowany, po cyłej Němskej wotměwaja so zarjadowanja, a na titulach mnohich nowych knihow móžemy sławnych reformatorow widźeć. Tež w LND je wóndano kniha k temje wušła, wězo z fokusom na serbsku Łužicu. Publikaciju z titulom „Pjeć lětstotkow – Serbja a reformacija“, kotraž wopřijima 19 přinoškow awtorow Jensa Buliša, Ines Kelleroweje, Tadeusza Lewaszkiewicza, Jana Malinka, Lubiny Malinkoweje, Trudle Malinkoweje, Madleny Norbergoweje, Edmunda Pjecha, Friedricha Pollacka a Měrćina Wirtha, je serbski superintendent Jan Malink wudał.
11. měrca před sto lětami, po w Ruskej płaćiwym julijanskim kalendrje bě to 26. februar, wudyri w Pětrohrodźe generalny stawk dźěłaćerjow. Z nim docpěchu rozestajenja mjez ludom a knjejstwom carja Mikławša II. swój prěni wjeršk. Hižo wot spočatka lěta 1917 stawkowachu dźěłaćerjo w Pětrohrodźe, Moskwje, Bakuwje, Nižnym Nowgorodźe a druhdźe přećiwo zahubnym sćěham Prěnjeje swětoweje wójny, kotraž bě katastrofalne połoženje hospodarstwa a ludnosće w kraju zawiniła. Ludnosć tradaše hłód, a ju z tworami wšědneje potrjeby zastarać njebě hižo móžno. Po prěnich wuspěchach w 1. awgusta 1914 započatej wójnje přećiwo Němskej a Rakuskej je w lětomaj 1915 a 1916 wójsko Ruskeje ćežke poražki poćerpjeło.