Wječorne pućowanje po měsće z hudźbnym eventom

Budyšin (CRM/SN). Na wosebite wašnje běchu sobotu Budyske wěže přistupne. W sydom z nich bě wječor runočasnje hudźbny event planowany. Ale bohužel njereagowaše dosć zajimcow na nastork, sej zastupne lisćiki dočasnje přez internet skazać. Zarjadowarjo tuž někotryž­kuli poskitk přerjadowachu abo cofnychu. Tak njewustupi bohužel tež Florian Kaulfürst ze swojim wjele lubjacym programom „Drums and Percussion“ w hornim poschodźe Lawskeje wěže.

Ale w Röhrscheidtowej bašće na terenje SLA wosta lědma stólc njewobsadźeny. Tam běše Jan Cyž z prapremjeru „Budyska wěžowa sinfonija“ připowědźeny. Wón pak swój prěnjotny koncept ad hoc změni a poda dlěje hač wotpohladanu hodźinu na keyboardźe to, štož jemu jara leži: solistiske improwizowanje w klasiskim zmysle. Štož rěka, zo wón spontanje swoje hudźbne myslički přesadźi.

Wojerecy (KD/SN). Z njedźelnej matineju na Wojerowskim hrodźe je tamniše wuměłstwowe towarstwo na lětuše 100. posmjertne narodniny Jurja Brězana spominało. Dźiwadźelnik Němsko-Serbskeho ludoweho dźiwadła Rainer Gruß čitaše před tójšto zajimcami z Brězanoweje nowele „Der alte Mann und das enge­ Weite“.

Spisowaćel powěda w literarnej twórbje wo swojim žiwjenju we łužiskej domiznje a w Hornim Hajnku. Na zakładźe dokładnje wobkedźbowaneho wuwića jednotliwych rostlin na zahrodźe wokoło swojeho domskeho a we wobdawacej přirodźe rozmysluje Brězan žortnje a tola chutnje wo zhromadnym žiwjenju ludow, tež serbskeho a němskeho. Wone měli „zhromadnje a do so rosć“, bě Jurij Brězan pisał. Rainer Gruß čitaše tohorunja wo tym, kak so Brězan před nowej „lodowej dobu“ strachowaše. Z tym měnješe wón zymnu atmosferu w towaršnosći, kotraž je překisana wot so rozpřestrěwaceje hońtwy za pjenjezami. Dale rozmysluje Brězan w noweli wo smjerći a wopisuje w njej swój wosobinski recept za wšědne žiwjenje, mjenujcy tón, zo „maja so wjesela wšědneho žiwjenja na pólnej mjezy zezběrać“.