Mjeztym hižo třeći raz zetkachu so wot 1. do 3. oktobra serbske ewangelske swójby, zo bychu zhromadny kónc tydźenja přežiwili. Fararka Jadwiga Malinkowa­ bě tónraz do Mužakowa přeprosyła a spodobny program na temu „Syjemy a žnějemy“ přihotowała. Mjeztym zo so dorosćeni w bibliskim dźěle z temu zaběrachu, su sej ju dźěći hrajkajo, molujo a paslo wotkryli.

Mužakow (JKr/SN). W rjenje wupyšenej Slepjanskej cyrkwi swjećachu wobdźělnicy ewangelskeho kónca tydźenja njedźelu zhromadnje z wosadnymi němsko-serbske žnjowodźakne kemše, kotrež serbske dźěći ze stawiznu wo wulkej rěpje a ze spěwom wobrubichu. Wone běchu wočiwidnje z wulkim wjeselom a zapalom při wěcy. Ze samsnym wjeselom nóžkowachu zhromadnje ze staršimi do Rownoho, zo bychu sej tamniši Njepilic statok bliže wobhladali a wjace wo temje „Syjemy a žnějemy­ – něhdy a dźensa“ zhonili.

Štóž bě minjeny pjatk w Kopšinje a je tam sceniske čitanje „Paliwaka“ dožiwił, bě snano runje tak kaž ja na wěste wašnje wobkuzłany. Stać na tych městnach, hdźež běchu 1936 hižo raz Jurja Wjelowu „Paliwaku“ hrali, słyšeć wone trochu patetiske teksty a dołhe monologi a so prosće po­dać do kuzła tohole wokomika, bě něšto cyle wosebite. Miły wječor a wušikne wobswětlenje jednotliwych městnow přidatnje k tomu přinošowaštej, zo sej tónle podawk dołho w pomjatku wobchowaš. Nihdźe druhdźe njeby sceniske čitanje tak skutkowało kaž na originalnych městnach ­Kopšinjanskeho hrodźišća. Hižo jeničce tule ideju měć je chwalbyhódne. Kak pak su ju dźiwadźelnicy a dalši akterojo wokoło Madleńki Šołćic zwoprawdźili, njemóžeš dochwalić. Pjatk wječor bě rjany dopokaz za to, zo zamóža lajscy wuměłcy z profesionalnej pomocu něšto wurjadneho na nohi stajić. Marian Wjeńka

Ze sceniskim čitanjom na podawk w serbskich stawiznach dopominali

Kopšin (SN/MWj). Něhdźe 130 ludźi je minjeny pjatk na Kopšinjanskim hrodźišću runje tak njewšědny kaž zajimawy wječor dožiwiło. Tam běchu w lěće 1936 Jurja Wjelowu hru „Paliwaka“ předstajili, štož bě tehdy posledni zjawny wuraz žiwjenskeje wole serbskeho ludu, prjedy hač nacionalsocialisća lěto na to wšo serbske zakazachu. Na tónle podawk na samsnym městnje dopominać bě zaměr zarjadowanja, kaž zastupowaca intendantka NSLDź Madleńka Šołćic jako hłowna organizatorka wopytowarjam spočatnje rozłoži.

W rozmołwje z redaktorku Serbskich Nowin Milenku Rječcynej (SN 28.9.) njeje prezident Sakskeho krajneho sejma a něhdyši kultusowy minister dr. Matthias Rößler na prašenje wotmołwił, hač ma zawrjenje Chróšćanskeje srjedźneje šule w lěće 2003 dale za dobry rozsud. Wosebitu wažnosć kładźe Rößler na dwurěčne kubłanje dźěći w pěstowarnjach a zakładnych šulach. Měli so chutnje prašeć, hač to za spěchowanje serbšćiny dosaha. Hajko Kozel wšak spomina w oktoberskim Rozhledźe na serbski politiski měznik Chróšćan zběžka 2001 a na to, kotre konkluzije móžemy z angažowaneho a sebjewědomeho protesta woneho awgusta a septembra přećiwo zawrjenju Chróšćanskeje srjedźneje šule sćahnyć. Z rozmołwy z Madleńku Šołćic zhoniće nowosće wo aktualnej hrajnej dobje a wo projektach serbskeho powołanskeho dźiwadła. Měrko Šołta pisa w swojim přinošku wo Maćicy Serbskej, kak je wona z wudawanjom notoweho materiala serbsku byrgarsku hudźbnu kulturu spěchowała. Mnohe lěta je noty kaž tež spěwniki nakładować dała, reagujo tak na potrjebu serbskich chórow a šulow za serbskim spěwnym repertoirom.