Wichorojty aplaws za wichorojty wotzwuk
Budyšin (SN/bn). Dołho trajacy přiklesk, někotrežkuli „brawo!“ a bjezposrědnje „yeah!“ kaž tež tójšto chwalacych słowow po zarjadowanju – zazběh noweho rjadu sinfoniskich koncertow Serbskeho ludoweho ansambla je so hudźbnikam pod nawodom Georgiosa Balatsinosa hladajo na wothłós publikuma bjezdwěla zešlachćił. Přiwšěm so tón abo tamny wopytowar nad snadnym zajimom dźiwaše, wšako zličichu předwčerawšim na žurli SLA jenož něhdźe 30 hosći.
Koncept rjadu je z jónkróćnym koncertom „přirunować rozdźělne narodne hudźbne rěče na zakładźe třoch kompozicijow, kotrež su do wěsteje měry runočasnje nastali“, kaž w programowym zešiwku rěka. Zdobom ma so „tworjenje serbskich komponistow w europskim konteksće předstajić“, bě intendant SLA Tomas Kreibich-Nawka zahajiwši aktualnu hrajnu dobu připowědźił. Wotpowědnje wopřijimaše zahajacy program serbski, us-ameriski a grjekski přinošk.
Kopata połna žurla na knižnej premjerje w Lichanju
Budyšin (SN/HaJ). Nimale sto ludźi bě wčera wječor na knižnu premjeru na hród we Lichanju přichwatało. We woćěmnjenej žurli pokaza diaprojektor na běłu sćěnu lodźišćo ze zmjerznjenymi roztorhami. „To je zamjerznjeny spjaty jězor“, přispomni fotografikar Jürgen Maćij składnostnje prezentacije swojeje w Ludowym nakładnistwje Domowina wušłeje knihi „Ducy domoj – Unterwegs nach Hause. Fotografien 1972–2022“. Publikacija přewodźuje wosebitu wustajeńcu Budyskeho Serbskeho muzeja, kotruž chcdźa lětsa 12. nowembra wotewrić a hač do klětušeho 25. februara spřistupnjeć.
Oratorij wirtuoznje předstajili
Mišterski wukon z prapremjeromaj
Hudźbne spomnjeće na serbsku koryfeju rocka a popa
Budyšin (SN/bn). Křesćan „James“ Młynk słuša k wusahowacym wosobinam łužiskeje hudźbneje sceny 1980ych a 1990ych lět. Solo kaž tež jako čłon wjacorych skupinow spisa retomas rockowych a popowych titulow, jako spěwar a gitarist bě do tójšto produkcijow mjez druhim Serbskeho rozhłosa zapřijaty. Składnostnje lětušich 65. narodninow kaž tež 20. posmjertnin wěnowachu jemu předwčerawšim we wobłuku rjadu „Open mic night“ Kamjentneho domu wosebity wopomnjenski wječor w Budyšinje. Iniciatorej wječora Torstenej Wiegelej bě zarjadowanje zdobom składnosć, so zjawnje jako jednaćel Kamjentneho domu rozžohnować. So předewšěm swojim „wjelelětnym sobudźěłaćerjam“ dźakujo zaspěwa wón „My way“, přebasniwši tekst na kóncu: „We did it our way“.
Serbska znamka za zběrarjow wušła
We wobłuku rjadu „Open mic night“ wopominaja jutře, sobotu, ...
Čitajće w nowym rozhledźe (29.09.23)
Winowcowe wudaće Rozhlada wopřijima tójšto čitanjahódnch přinoškow. Zazběh skići dohlad do impresijow njewšědneje wustajeńcy, kotraž Nadju Brězanec wosrjedź města Offenbach k tworićelstwu w swojej maćeršćinje inspiruje – wšako je zhromadny wotmysł wustajerstwa, z widźomneho zaćišća nowotwórby čerpać. Serbski rozsud poda něžny rum k filozofiskemu přemyslowanju.
W předsłowje rozjimuje so wědomje domoródneho ludu a jeho kmanosć, so mjez modernu a tradicijemi pohibować, w sebi stejišćo serbskeje identity skrućić a daloko sahace móžnosće za wobstaće serbstwa wobkedźbować.
Žiwjenje jubilarki Hanamarje Měškankoweje so w dalšim přinošku rysuje, jeje slědy po Łužicy maja do dźensnišeho wuznam: Jako něhdyša wučerka a pozdźiša studijna radźićelka w Delnjej Łužicy załoži lěta 1952 delnjoserbsku wyšu šulu w Choćebuzu sobu a přełožowaše někotružkuli wučbnicu do serbšćiny. Priwatne dopomnjenki z dźěćatstwa na wsy runje tak wopomina kaž njesebične prócowanja wo šěrjenje a samozrozumjenje serbskeje rěče.
Nadźijepołna tyšnosć po wjace hač lětdźesatkomaj
Jednaćel Budyskeho Kamjentneho domu rozžohnuje so z wopominanskim koncertom za wuznamneho serbskeho gitarista
„Trochu njewoprawdźite“ běchu Torstenej Wiegelej poslednje tydźenje jako jednaćel Budyskeho sociokulturneho centruma Kamjentny dom. Rozžohnujcy so po 22 lětach z tohole zastojnstwa začuwa „nadźijepołnu tyšnosć“, wšako wjeseli so na „nowy nadawk“, kajkiž wot spočatka winowca w kulturnym běrowje města Magdeburg na njeho čaka. „Wotwažowach cyłu chwilku, hač njeje na času, za něčim hinašim, ale nic cyle nowym so rozhladować. Zo nětko božemje praju je naposledk prosće pospěšenje njewotwobroćomneho procesa. Změny su trěbne“, Wiegel ze za njeho charakteristiskej ironiju, kotrejž hdys a hdys šćipaty sarkazm dodawa, rozłožuje. Hladajo na přichod swojeho dotalneho skutkowanišća je optimistiski, wšako zawostaja dosć derje worane polo.
Wuspěch stajnje wuslědk teama
Lawdacija a dźak Friedemannej Böhme
Friedemann Böhme bě so z předstajenjomaj oratorija „Žně“ w Budyskej „Krónje“ ze zastojnstwa nawody 1. serbskeje kulturneje brigady rozžohnował. Wozjewjamy tu lawdaciju, z kotrejž bywša direktorka Serbskeho gymnazija Budyšin Rejza Šěnowa dirigentej za jeho skutk podźakowa.
Dopominam so hišće jara derje na lěto 1996. Brigada měješe na zjězdźe Zwjazka serbskich spěwacych towarstwow w Chrósćicach wurězki z oratorijow „Počasy“ předstajić a njeměješe dirigenta. So nadźijejo a trochu njewěsće zaklepachmoj tuž z Tomašom Pawlikom, tehdyšim organizatorom brigady, pola kantora tachantskeje cyrkwje Friedemanna Böhme kiž tule słužbu wot lěta 1989 w Budyšinje wukonješe. Prašach so jeho, hač njemóhł pomhać a chór na mjenowany wustup přihotować. Dołho přemyslował wón dźakowano Bohu njeje. Wustup so wulkotnje poradźi, samo sola a kwartet šulerjam spěwać da.
A z tutych prěnich tydźenjow bu mjeztym wjace hač štwórć lětstotka horliweho skutkowanja mjez serbskej spěwnej młodźinu na dobro našeho luda.
