25. awgusta 1971 zemrě w Smochćicach w 84. žiwjenskim lěće farar-dekan Michał Rab, pod klóšterskim mjenom jako pater Clemens (Klimant) znaty. Z Wotrowa po­cha­dźacy duchowny (tam bě so 13. septembra 1887 narodźił) přežiwi wjetši dźěl žiwjenja w Čěskej. Po wopyće tachantskeje šule a wučerskeho seminara w Budyšinje poda so do Praskeho Serbskeho seminara. Wottam wjedźeše jeho puć do nižozemskeho Sittarda na filozofiske a teologiske studije a po tym na měšniski studij do Luxemburga. Po wudyrjenju wójny 1914 wukonješe na wjacorych městnach lacaretsku słužbu. Hakle 1. žnjenca 1920 bu na měšnika wuswjećeny. Najprjedy skutkowaše 13 lět w Novosedlicach/Dubí, wot 1933 w Bořymje. 1945 přesydli so do Jiřetina bli­sko­ Varnsdorfa. Nimo serbskich kemšow (jónu měsačnje tež w Praze) podawaše serbskim gymnaziastam nabožinu. Po přewzaću mocy přez komunistow w februaru 1948 bě někotre tydźenje zajaty. Hač do lěta­ 1966 fararješe w Novosedlicach a we Vtelnje pola Mosta. Po nawróće do do­mi­z­ny wupomha druhdy w Zdźěri. Michał Rab pisaše do nowin a časopisow a wuda knižku „Domizna a křesćanska swójba w serbskich přisłowach“. Mikławš Krawc

24. awgusta 1996 zemrě w 94. žiwjenskim lěće horliwy Sokoł a narodowc Arnošt Bart. Narodźił bě so 18. měrca 1903 jako syn Arnošta Barta z Brězynki (Briesing), sobuzało­žerja Domowiny, jeje pozdźišeho předsydy a předsydy Serbskeje narodneje rady. Arnošt-młódši zapřimny hižo zahe do narodneho dźěła. Załoži 1920 sobu prěnju jednotu Serbskeho Sokoła w Budyšinje, bu sobustaw spěwneho towarstwa Sołobik w Sowrjecach (Soritz) a Budyskeje Nadźije. W jednotach Sokoła w Budyšinje, Malešecach a Delnim Wujězdźe bě aktiwny zwučowar. Zhromadnje z Kurtom Sykoru staraše so zaměrnje wo nastaće dźěćacych skupin. Tajke Sokolata mějachu na to w jědnaće jednotach, w Malešecach bě jako jenič­ka skupina holcow. Sokolata wustupowachu na zlětach Sokoła 1924 w Pan­čicach-­Ku­ko­wje, 1927 we Wulkim Ćisku a 1931 w Ra­dworju, na zlětach Domowiny pak 1924 w Chwaćicach, 1926 w Bukecach, 1928 w Budestecach, 1929 w Klukšu kaž tež 1930 w Rakecach. Same mějachu Sokolata zlět 1926 w Malešecach, 1927 w Chrósćicach a 1928 w Radworju. Po wójnje znajachu Serbja młynka z Delnjeho Wujězda tež jako hrajerja w Serbskim ludowym dźiwadle. Mikławš Krawc

Składnostnje 100. posmjertnych narodnin spominamy na studijneho radu, swěr­neho towarša a horliweho Serba Rudija Klina. Wón narodźi so 3. awgusta 1921 w Malešecach a tam tež wotrosće. Pola serbskeho wučerja Jana Šěcy měješe mjez druhim serbsku wučbu. Po šuli nawukny zamkarstwo a dyrbješe bórze do wojakow a do wójny. Ćežkozbrašeny wróći so do Malešec. W lěće 1946 wopyta nowowučerski kurs na Serbskim wučerskim wustawje w Radworju. Nastupi prěnje wučerske městno w šuli Zubornička/Stróža. W lěće 1949 złoži prěnje wučerske pruwowanje a bu šulski nawoda we Worcynje. Hro­ma­dźe z Měrćinom Nowakom-Njechorńskim wožiwi Domowinske dźěło we wsy. W Niskej a Běłowodźanskim wokrjesu skutkowaše pozdźišo jako naměstnik wokrjesneho radźićela. Najwjetše zasłužby za Serbstwo zdoby sej Rudij Klin jako direktor Centralneje rěčneje šule w Minakale. Wot 1956 hač do swojeho inwalidizowanja 1980 nawjedowaše dalekubłanišćo dorosćenych z wulkej zamołwitosću. W Minakale je wšón čas Domowinskej skupinje „Statok“ předsydarił.

16. žnjenca 1871 zemrě w Chołmje tamniši farar a narodny prócowar Jan Łahoda. Wón bě so 25. awgusta 1801 do žiwnosćerskeje swójby w Tumicach blisko Smělneje narodźił. „Serbstwo zhubi z nim dobreho wótčinca a wobdarjeneho prědarja a my, kiž su so něhdy na jeho horliwym a swěrnym zmyslenju sobu zahorili, přećela. Hižo jako student teologije w Lipsku wuznamjenješe so wón přez swój wose­bity pěsnjerski dar. Jako podstarši je wón tam serbske towarstwo sobu derje wodźił.“ Tak steješe w nekrologu za Maći­carja. Jan Łahoda je kaž do toho Jurij Mjeń dźěle z Klopstockskeho „Messiasa“ a z dalšich literarnych twórbow němskich klasikarjow zeserbšćił. W „Spěwarske za ewangelskich Serbow“ z lěta 2010 je wot njeho zeserbšćeny kěrluš „Mój prěni­ skutk budź chwalba, dźak“. Wón bě najprjedy w Bukecach a Wulkim Radšowku z duchownym a wot lěta 1827 pjeć lět z fa­rarjom we Wochozach. Tam zestaji 1831 w Budyšinje ćišćane „Rańše a wječorne modlitwy při wosobnych časach a skladnosćach ...“ Wón dopisowaše tež spěwy a přinoški do Tydźenskich Nowin a bě wot lěta 1832 hač do smjerće farar w Chołmje. Manfred Laduš