Smalace słónco, njepřestajna horcota a trajaca suchota su skerje typiske južnoeuropske zjawy. Kak wobchadźeja ­ludźo z lětušim ekstremnym lěćom? Smy so wobhonili.

Michaela Hrjehorjowa, přistajena Rěčneho centruma WITAJ w Budyšinje: Na dźěle mam wentilator stejo, kotryž so wobstajnje wjerći. Rumnosć je dosć wulka, tak zo ćopłotu wutraju. Warju sej tež čaj, kotryž po radźe fachowcow ćopły w małych lunkach piju. Po dźěle nětko wšědnje z kolesom na Budyski spjaty jězor kupać jědu. Při tym wužiwam chłódkojte pućiki. A přenocuju na balkonje pod hołym njebjom.

Grit Henčlowa, nawodnica Budyskeje pěstowarnje „Jan Radyserb-Wjela“: Dźiwam na to, zo dosć piju. Do mjezwoča sej tež rady wodu pryskam. Na dźěle w pěstowarni skazam za kubłarki lód abo smoothieje, kotrež sej w přestawce popřewamy. Dźěći móža so cyły dźeń na napitkach posłužować. Poskićamy jim brěčku, wodu a čaj. Wonka smy rano, tam tež snědamy. Dźěći móža so w bazenku kupać a z hadźicu wodu pryskać. Dopołdnja pak dźemy nutř.

Drježdźany (ML/SN). „Wona je požadana dirigentka z ćišćom k nowemu – a wot awgusta stanje so Judith Kubicec na znajmjeńša tři lěta z intendantku Serbskeho ludoweho ansambla w Budyšinje. Zastojnstwo njeje jednore, přetož jeje předchadnikaj njejstaj dobrowólnje šłoj, hamt njebě dołhi čas wobsadźeny. Tři lěta je jednaćelka Diana Wagnerec w dwójnej funkciju dom nawjedowała, dokelž njemóžeše so Załožba za serbski lud wo naslědniku dojednać. Nětko tworitej wobě žonje feministisko-dynamiske dwójne načolnistwo, při čimž nastupi Kubicec jako wuměłstwowa nawodnica z čerst­wym wotmachom a nowymi idejemi.“

Ralbičan Stanisław Statnik je so z listom nastupajo přinošk wo swjedźe­nju Ralbičanskeje wohnjoweje wobory na redakciju SN wobroćił a pisa:

We wudaću Serbskich Nowin z 25. junija pisa Alfons Handrik wo swjedźenju k 75. róčnicy Ralbičanskeje wohnjoweje wobory: „Po tym zo bě 1878 zahubny woheń nimale poł Ralbic zničił, wutwo­richu tam wohnjowu woboru.“ Tež hdyž je awtor informacije wot někoho na swjedźenju dóstał, dyrbjał je na prawosć pruwować, wšako eksistuje k tomu dosć historiskich žórłow.

Wobě informaciji stej mjenujcy wopačnej. Zahubny woheń běše 6. oktobra 1896, štož je tež naspomnjene w swjedźenskej brošurce składnostnje 750lětneho jubileja prěnjeho naspomnjenja Ralbic, zestajenej wot Feliksa Statnika.

Tež Katolski Posoł 1896 k tomu pisaše: „Wulke wohnjowe njezbožo podeńdźe 6. oktobra našu wjes. Popołdnju blisko ½ 4 hodźin wuńdźe nahle – kak, njeje dotal­ zjawne – pola chěžkarja Königa wo­heń,­ kotryž so ze surowej spěšnosću rozšěri, dźewjeć statokow a nimo toho dwě bróžni zapali a do cyła zaniči.“ (dodawk: Pječa bě König woheń sam zamiškrił.)

Rozmołwu ze Saksami wotměchu mini­sterski prezident a z nim wosmjo dalši zastupnicy sakskeho knje­žerstwa wčera tydźenja w Budyšinje ze Ser­ba­mi. Janek Wowčer je měnjenja třoch wobdźělnikow zezběrał:

Tomaš Čornak, Njebjelčanski wjesnjanosta (CDU): Je pytnyć, zo steja wólby před durjemi. Wšitke temy, kotrež buchu tu načate, leža hižo dlěje hač 20 lět na blidźe. Myslu sej, zo su to dźensa snano trochu na wědomje brali, zo njejsmy w zašłych lětach přejara dale přišli a nadźijam so, zo zamołwići wšitko, štož bu tu při­lubjene, tež zwoprawdźa. Nadźijam so, zo bě to dźensa woprawdźity nastork do to­ho směra a njebě jenož bledźenje.

Regina Krawcowa, społnomócnjena Budyskeho krajneho rady za serbske naležnosće: Mamy tójšto wědomych Serbow, kotřiž sej zwěrja k najwšela­korišim temam so wuprajić. A mam tež wěstu­ nadźiju na tónle wječor, zo so z načatych temow woprawdźe něšto wukri­stalizuje – w zmysle serbskeho sy­dlenskeho ruma a w zmysle runohódneje dwurěčnosće.