60 lět po maturje so zetkali
K zhromadnej bjesadźe při šalce kofeja zetkachu so tele dny bywši šulerjo, kotřiž su 1957, potajkim před 60 lětami na Budyskej Serbskej wyšej šuli maturowali. Něhdyša sobušulerka so hižo dołho zbrašenja dla na našich zetkanjach wobdźěleć njemóžeše, dokelž přebywa hižo něšto lět w Budyskim domje za starych a zbrašenych. Překwapichmy ju z tym, zo skazachmy sej za naše zetkanje w jeje dźensnišim přebywanišću takrjec towarstwowu stwu. Wjeselachmy so, zo móžachmy tež postrowić swojeho něhdyšeho wučerja Hansa Dybeka. W krótkej ćišinje wopominachmy swojich zemrětych sobušulerjow. Z něhdy 16 maturantow našeje rjadownje su hižo štyrjo na prawdu Božu wotešli.
Při bjesadźe wo tehdyšich dožiwjenjach a wo dźensnišich starosćach so čas spěšnje miny. Dźakowni, zo smědźachmy tajke zetkanje hišće dožiwić, smy wobzamknyli, bjez wulkich přihotow so snano klětu w někajkej korčmičce zaso zetkać. Terezija Kubašec
Na kubłanskej jězbje z reformaciju so zaběrali
Na kubłansku jězbu do Žitawy a Hrádeka nad Nisou je minjenu sobotu župa „Jan Arnošt Smoler“ přeprosyła. Połnje wobsadźeny bus dowjeze wobdźělnikow před muzej města Žitawy w něhdyšim klóštrje franciskanow.
Wužitne dźěło wukonjała
Młodostna Monika Bulankec z Prawoćic widźeše po politiskej změnje jako w Lipsku wukubłana chorobna sotra wobšěrniše nadawki. Wulka nuza bě w dźěsćownjach w sobu najchudšim kraju Europy, mjenujcy w Rumunskej. Wo tym rozprawješe wona tele dny skupinje Budyskich katolskich serbskich seniorow.
Tež hdyž běchu diasowe wobrazy mjeztym chětro njejasne, zawostaji rozprawa wudateje Moniki Süßoweje, kotraž bydli ze swójbu we Wopakej a dźěła po pedagogiskim studiju pola Serbskeho šulskeho towarstwa w Budyšinje, w připosłucharjach hłuboki zaćišć. Z towaršku wjedźeše ju puć do městačka Cristuru Secuiesc w Sedmihródskej. Tež hdyž su Madźarojo w Rumunskej narodna mjeńšina, w tymle regionje tworja woni zdawna wjetšinu, mjenuja městačko Székelykeresztúr, němsce pak Szeklerkreuz.
Rězbarstwo a dźiwadło dožiwili
Kaž je to mjeztym z dobrej tradiciju, su so tež lětsa seniorojo Serbskeho šulskeho towarstwa, a to činješe tele dny 33 ludźi, na dnjowsku kubłansku wuprawu podali. Prěni zaměr bě město Lichtenstein mjez Kamjenicu a Šwikawu. Tam wobhladachmy sej wobhladali tak mjenowany Daetz-centrum. W tymle srjedźišću prezentuja jónkrótnu zběrku mjezynarodneho wuměłstwa drjeworězbarjenja na swěće. 1930 w Hamburgu rodźenaj Marlene a Peter Daetz staj iniciatoraj, załožerjej a darićelej eksponatow přehladki.
Na powołanski čas so dopominali
Skupinarjo w Lipsku byli
Na zašłej hłownej zhromadźiznje našeje Domowinskeje skupiny Pančicy-Kukow běchmy sej Lipsk jako cil swojeje lětušeje wuprawy wupytali. Mnozy město nad Plesnu hižo znajachu, dokelž běchu tam studowali, zwěrjenc wopytali abo w operje byli. A přiwšěm bě minjenu sobotu zajim wulki a bus połnje wobsadźeny.
Lipsk je najwjetše město Swobodneho stata Sakskeje. Jedne z najmarkantnišich twarjenjow je hoberski pomnik Bitwy narodow. Tam wězo pozastachmy. Zo pochadźa mjeno města ze serbšćiny, je wšak powšitkownje znate. Nimo Tomašoweje cyrkwje a katolskeje propstowskeje cyrkwje St. Trinitatis napřećo nowej radnicy maja tež Židźa swoje domy. To a wjele dalšeho zhonichmy na kołojězbje po Lipsku.
Po wobjedźe w domje Srjedźoněmskeho rozhłosa (MDR) wěnowachmy so rozhłosej a telewiziji. Na wodźenju pokazachu nam jednotliwe rumnosće z najwšelakorišim wuhotowanjom. Běchmy překwapjeni, kelko sćelakow tu swoje programy produkuje. Wot lěta 1992 wusyłaja tule znate programy MDR.
Na zahrodniskej wustajeńcy byli
Čłonojo towarstwa Němčanski wětrnik podachu so tele dny na Mjezynarodnu zahrodnisku wustajeńcu IGA w Berlinje. Bě to dźakna jězba za aktiwne dźěło na lětušim dnju młynow kaž tež za dobrowólne dźěło w młynje a wokoło njeho. W dwěmaj skupinomaj dachmy so po wulkim wustajenišću wodźić. Mjez druhim zhonichmy, kak běchu „zahrody swěta“ nastali a što wone woznamjenjeja.
Wulce spodobała je so nam tohorunja kwětkowa hala. Wjeršk pak bě jězba z powjaznicu. Z wěže na horje mějachmy wulkotny wuhlad na teren zahrodniskeje wustajeńcy a na Berlin. Dokładnišo wobhladachmy sej němsku stolicu pozdźišo na kołojězbje po měsće. Wjetšina z nas hižo dlěši čas tam była njebě a so dźiwaše, što wšo je so změniło. Wo tym tež hišće na zakónčenju w Němčanskim hosćencu bjesadowachmy. Achim Nowak
Jablonec nad Nisou wopytali
Kaž Budyske měšćanske zarjadnistwo wudźeržuje tež Njewotwisny zwjazk seniorow wokrjesa Budyšin hižo lětdźesatki dobre zwiski k senioram partnerskeho města Jablonec nad Nisou. Kóždolětnje so z horstku sobustawow mjez sobu wopytujemy a přežiwjamy zhromadnje rjany dźeń w susodnym kraju.
Njedawno poda so 26 seniorow z Budyšina do Jabloneca, hdźež nas lubje witachu. Přišoł bě tohorunja tamniši wyši měšćanosta Petr Beitl a dari kóždemu z nas němskorěčnu chroniku města. Při tej składnosći wobě stronje hišće raz potwjerdźištej, zo chcetej přećelske styki a wopyty dale pěstować.
Tři wuznamne wosobiny sej zbližili
Na popołdnišim wulěće Domowinskeje skupiny Budyšin-město zeznajomichu so čłonki a čłonojo njedawno z třomi zasłužbnymi mužemi, kotřiž běchu so w blišej domiznje narodźili a na wšelakore wašnje spomóžnje za swój lud skutkowali. W Hornjej Hórce narodźi so nahladny ryćerkubler a prawiznik a přiwšěm skromnje žiwy Jan Michał Budar. Jeho žiwjenje předstaji wulětnikarjam při jeho ródnym domje Helmut Gros. Na skutkowanišću fararja a přełožowarja Michała Frencla w Budestečanskej cyrkwi zbliži nam dr. Lucija Hajnec dźěło a wuznam tohole sobuzałožerja hornjoserbskeje rěče. Na třećej staciji w Delanach spomni předsydka skupiny Hilža Nukowa na fararja a kěrlušerja Jana Kiliana. Woblubowany kěrlušer je serbskich wupućowarjow do Texasa nawjedował, jim w nowej domiznje w maćeršćinje prědował a jich na ćežkim započatku přewodźał.
Při zabawje a słódnej jědźi w Kubšiskej Čerwjenej korčmje skónči so zajimawa kołojězba při miłym wjedrje po rjanej blišej domiznje. Jurij Łušćanski
Na bjesadźe zhromadnje spěwali
Drježdźanscy Serbja su so minjenu njedźelu zaso raz k bjesadźe zetkali. Wona wšak bě jenož dodawk. Prawidłownje jězdźi farar Gabriš Nawka k nam do sakskeje stolicy, zo móhli serbsku Božu mšu swjećić. Smy jemu jara dźakowni, zo wón słužbu swěrnje pola nas w Drježdźanach wukonja. Tónraz běchmy nimale 50 ludźi, telko kaž hišće ženje. Po kemšach dachmy sej we wosadnicy kofej, samopječeny tykanc a pomazki zesłodźeć. Wězo sej tež zaspěwachmy. Towaršne spěwniki bě farar Nawka sobu přiwjezł. Přichodna serbska Boža mša w Drježdźanach budźe 5. nowembra w 15 hodź. we wosadźe swj. Antoniusa.
Ekumeniski nyšpor ze superintendentom Janom Malinkom swjećimy potom 2. decembra w 15 hodź. w cyrkwi swj. Józefa. Tež tónle nyšpor do prěnjeho adwenta je rjana, wjelelětna a woblubowana tradicija. Jadwiga Nawka
