Wutrobny dźak za wšu prócu
Žadosć za ptačim kwasom mějachu lětsa znowa mnohe dźěći. Kak hewak měli sej wulku ličbu hosćinow po wšej Łužicy rozjasnić. A to scyła hišće wšitke njeběchu. Malešanska a Němčanska pěstowarnja wuhotujetej swojej njedźelu popołdnju w Budyšinku a Němcach. Myšečanske kubłanišćo swjedźenjuje 1. februara w Haslowje.
A radosć z kwasowanja nimaja jenož dźěći, ale tež jich starši, dźědojo a wowki. Wšojedne hač w Budyšinje, Kulowje, Rakecach, Njebjelčicach, Wotrowje, Čornym Chołmcu, we Worklecach, Wotrowje abo na Horach. Wšudźe běchu žurle tež lětsa zaso derje wopytane. Zdźěla samo městna njedosahachu.
Derje, zo takle swoje herbstwo hajimy. Dźěći z nim wotrostuja, maja nałožki za swoje a je pozdźišo tež cyle samozrozumliwje pěstuja. Ze swojimi ptačokwasnymi postrowami rozšěrjeja zdobom wědu wo našim ludźe po wšěm swěće. Wšako je tajki wosebity kwasny ćah z tradicionalnej narodnej drastu rjany fotowy motiw mnohim žurnalistam a mnohim nowinam kraja kaž tohorunja wukraja přičina, wobraz wo serbskim nałožku wozjewić.
