Po puću mjez Baćonjom a Prawoćicami wuhladaš z awtom nimo spěchajo nimale kóždy dźeń jednotliwych putnikow z wačokom a kijom, kotřiž du po Jakubowym puću. Što jich pohnuwa so na puć podać a z pěši putnikowanjom zwjazane ćeže na so wzać? Kóždy z nich ma swoje přičiny. Kotre móža to być, móžeće sej na přikład w nowostce „Ze žohnowanjom na puć. Serbja ducy k hnadownym městnam“ čitajo wotkryć. W knize, kotruž je Gerat Wornar njedawno w LND wudał, je wjace hač třiceći žiwych awtorow ze swojimi přinoškami zastupjenych.
Tak je so mjez druhim Günter Měrćink na putnikowanje nastajił, po tym zo běštaj jeho přichodnaj staršej nahle zemrěłoj a mandźelska na raka schorjeła: „Wědźach a začuwach, zo budźe nam paćer k Janej Pawołej II. wo zastupnu próstwu pola Boha Knjeza pomhać a zo so nam pokaza wupuć z ćmoweje nocy, kotraž nas wobdawaše ... Wot toho dnja podach so wědomje na putnikowanje po slědach Jana Pawoła II., wopytujo najwšelakoriše městna jeho skutkowanja a česćowanja. Na tutych městnach prošach přeco zaso, zo by moja žona ćežu chorosće přewinyła a Bóh ju a našu swójbu njewopušćił ... “