... a přeprošuje zdobom na wopyt dwurěčneje Hornjeje Łužicy nic jenož jutry ke křižerjam abo na ptači kwas
„Za 35 mjeńšinow z Drježdźan do Budyšina!“ lubi pismo na dwurěčnje serbsce a němsce popisanym ćěridnym wozu Krajneje železnicy, kotryž jězdźi wot wutory mjez sakskej krajnej stolicu a Zhorjelcom. Ze „serbskim“ ćahom so wot Łobja k Sprjewi podać, zdawa časowu lěpšinu pjeć mjeńšin měć, dokelž trjeba po aktualnym jězbnym planje najspěšniši zwisk mjez dwórnišćomaj Drježdźany-Nowe město a Budyšin 40 minutow. Poprawom móhł to poradźeny wabjenski gag być: Jědźeće ze serbskim ćahom, swój cil samo spěšnišo docpějeće.
Kak je k tomu dóšło, wědźa w jednaćelni Zaměroweho wobchadneho zwjazka Hornja Łužica-Delnja Šleska (ZVON) w Budyšinje. Po internej diskusiji „smy so na kóncu časowje za prěnju staciju w Drježdźanach rozsudźili. A to su Drježdźany-Kłočow (Klotzsche)“, wuswětli nowinska rěčnica Sandra Trebesius.
