Režiser a producent filmow Konrad Herrmann je, byrnjež mjeztym wjele lět w Berlinje skutkował, z Łužicu nadal zwjazany. To wujewja tež produkcija, na kotrejž 72lětny tuchwilu dźěła.
W čim so Waša zwjazanosć dźensa z Łužicu pokazuje?
K. Herrmann: Wobhladuju sej kónčinu dźensa skerje wotwonka. Jako rodźeny Budyšan pak mam stajnje rjane dopomnjenki na swój čas w sprjewinym měsće, kotrež mam dale za swoju domiznu. Region Łužica mje wobstajnje fascinuje. Su to wosebje kontrasty mjez krajinu Błótow a tej wuhlowych jamow.
Kotre kontrasty měniće?
K. Herrmann: Krajina je w swojej skutkownosći jara wšelakora. Na jednym boku maš njewočakowanu poetisku formu Błótow, na tamnej hoberske dimensije brunicowych jamow. Jeju rěč je jeničce we łužiskim regionje widźomna. Wobrazy, kotrež so wóčku filmowca skića, jeho zahorjeja.
Wobkedźbujeće serbske filmowstwo z daliny. Wšako sće sam čłon syće Łužycafilm.
