Na wopyće pola klankodźiwadźelnika Měrćina Krawca w Budyšinje

To je zbožowny wokomik, widźiš-li wjesołe dźěći z błyšćatymaj wočomaj, spěwace, reagowace na wšitko, štož w rjanych słowach słyša a w jednanjach na klankodźiwadłowym jewišću widźa. 79lětny Budyšan Měrćin Krawc je runje tak zbožowny. Wón je hromadźe z dźěćimi často tajke wokomiki dožiwił a hdys a hdys hišće dožiwja. Serbski klankodźiwadźelnik z ćěłom a dušu radostne dožiwjenja pjeracham a z nimi hromadźe tež staršim wobradźa, hdyž z klankami hraje a młody publikum samo do jednanja zapřijima.

Takle bě to zaso 4. julija na wjesnym swjedźenju w Sernjanach, jako předstaji Měrćin Krawc swój program klankodźiwadźelniskeje dźěłarnički z mjeztym po cyłej Łužicy a zwonka njeje znatej figuru Witkom. „To bě za mnje znowa wulkotnje dožiwić, kak rady pěstowarske a šulske dźěći delnjeho schodźenka pěseń „Witka“ sobu spěwaja a so z nim nutřkownje zwjazane čuja. Spěw je Jandytar Hajnk w nadawku Rěčneho centruma WITAJ spisał a skomponował“, powěda mi wuměłc w swojim Budyskim bydlenju.