Mysle k nowej knize Pawoła Roty „Z kameru a pisakom po Delanach“

W1960tych lětach započa Pawoł Rota, tehdy wučer w Róžeńće, pisać do Serbskeje protyki – wo swojich ródnych Sernjanach a poněčim wo susodnych wsach. Domjace pjekarstwo, knježi dwór, nócni stražnicy, wjesne rjemjesło a wikowanje, młyn, rězakaj a twarske změny běchu prěnje temy. Trochu zwisowachu wone z jeho prěnim konikom, fotografowanjom;­ njeběchu pak wujasnjenja k wobrazam. Rota zanurješe so do drobnych stawiznow, slědźeše w starych aktach, wuhóda wobsah starych rukopisow a wosebje – zapisowaše sej wot staršich ludźi powědane. To sčini jeho nastawki žiwe a wosobinske a při někotrych, na přikład hdyž dźe wo wobsedźerjow Pěskečan korčmy, so ći zda, zo připosłuchaš kermušnej bjesadźe.