W tutym dźensa najskerje najčasćišo spěwanej pěsni „Wjesele dźensa …“ so tež hnydom praji: „… starosće tak so wšitke zabudu …“ Jako Njebjelčanska trójka spěw po wójnje zanošowaše, mějachu ludźo zawěsće hišće wjac starosćow hač dźensa!

Ale tež tu so hižo druha wažna přičina spěwanja jewi: Zhromadnosć so twori. Spěwanje je zawěsće tež druhim ludam wažne, ale za nas Serbow je wone bytostna tworićelska móc. Znajemy mnohe přiležnosće, hdyž so spěwaše a spěwa: při dźěle wězo, w cyrkwi, na přazy, na rejach, na kwasu, w korčmje, na kermuši, při mejemjetanju, při zběhance za nowy dom, skrótka: Serbja rady spěwaja! A njeznaja jenož prěnju štučku z hłowy, tak so praji, ale wšitke.