Hakle nětko je septemberske čisło Praskeho časopisa Česko-lužický věstník dóšło. Wosomstronske wudaće zhotowić bě jenož dźakowano sponsoram móžno, mjez kotrymiž mjenuje nawjedowaca redaktorka Eliška Papcunová štyrjoch serbskich darićelow. Tuchwilu je wudawanje měsačnika najprjedy hač do kónca lěta zaručene.
„Wo falowacych wučerjach serbšćiny a sorabistow“, tule problematiku wobjednawataj prof. Edward Wornar a Sabine Asmus z Instituta za sorabistiku Lipšćanskeje uniwersity. K ličbje 74 trěbnych serbskich wučerjow hač do lěta 2022 (po wuprajenju Serbskeho šulskeho towarstwa) dyrbitaj so awtoraj takrjec po prajidmje „Zwotkel brać a njekradnyć?“ měć. Pisataj, zo „njeje realistiskeje móžnosće, ličbu studentow wučerstwa powjetšić“, dokelž nam cyle jednorje „přirodny dorost serbskich maćeršćinarjow njedosaha“. W Lipsku widźa jako jedyn wupuć z wuskosćow „dalekubłanje wučerjow bjez znajomosćow serbšćiny na wučerjow serbšćiny“. Za to su prěni raz do bachelora za europske mjeńšinowe rěče tež wukrajnych studentow imatrikulowali.