Jurij Łušćanski z Budyšina poćahuje so na wčerawše „Zapósłane“ wo prawym pisanju serbskich mjenow:

Zo móžemy sej swoje serbske swójbne mjeno tež „hamtsce“ zapisać dać, je derje. A derje tež je, zo w přiběracej měrje starši serbske předmjeno swojich dźěći zapisać dadźa. Bjezdwěla je rozdźěl, hač wołaja dźěćo doma Jurjo abo Hańžka a druhdźe Georg a Agnes. Za někotrehožkuli móže to samo psychiske poćežowanje woznamjenjeć. Tohodla chcych a chcu, wšojedne hdźe, być Jurij, a tak so pisam. Jako běch šuler a student w Drježdźanach a jako dźěłach w Berlinje, dóstach póštu z předmjenom Jurij na mnje adresowanu, serbske institucije z Łužicy pak pisachu Georg. Jurij so lochce pisa, dokelž nima diakritisku značku, žanu hóčku abo smužku nad pismikom, hinak hač moje swójbne mjeno.