Hody so z wulkimi kročelemi bliža, a wjetšina je zawěsće hižo wšitke dary lubym pod božodźěsćowy štom wobstarała. Su pak ludźom wulke hodowne dary wažne? Serbske Nowiny su so mjez Serbami naprašowali.
Měrko Korjeńk z Pančic-Kukowa: Jako dźěsću běchu mi wulke hodowne dary wažne. Čim starši pak sy, ćim njewažniša wulkosć darow je. Skerje měli praktiske być, a wobdarjeny měł je woprawdźe tež trjebać móc. Darowacy dyrbjał sej tuž tróšku hłójčku łamać, što komu dari. Nimo toho měnju, zo měli dary k hodam z wutroby přińć, potom tež wjeselo wobradźeja.
Měrćin Schünemann z Drježdźan: Wulke dary poprawom za tak wažne nimam. Mi bóle na wutrobje leži, zo so k hodam z bratrom, ze sotru a z přiwuznymi zetkam. Mjez sobu sej wjele njedarimy, chiba zo su přiležnostne wuwzaća. Ale to nas tak jara njemyli. Město toho wažu sej rozmołwu w kruhu swójby, dokelž so tak husto njewidźimy.
