Kajki wothłós je konferenca Domowiny a Łužiskeje dźěłarnje přichoda wo předstejacej strukturnej změnje a dobje po kóncu wudobywanja brunicy srjedź septembra w Złym Komorowje mjez němskimi wobdźělnikami žnjała? Wozjewjamy tu wosobinski wid Daniela Häfnera.
Minjeny lětstotk zawostaji hłuboke zarězy we Łužicy a w serbskej kulturje. Tele „bolosće Łužicy“ su za mnje zakótwjene we wuprajenjach serbskeje žony w dźěłanskej narodnej drasće w filmowej trilogiji Pětra Rochi ze samsnym mjenom z lěta 1990. Staruška tam powěda, zo wona čas wjace njerozumi na swojim burskim statoku, z kotrehož na wobzoru hižo brunicowu jamu widźi. A nimo toho po zmysle praji: „Mój nan je přeco rjekł: Maš tomu poddan być, kiž ma móc nad tobu!“ Tych mało sadow rysuje mój wobraz wo Serbach hač do dźensnišeho.
