W „Chróščan kołću“ so na dźěłarničce wosebite talenty wotkryli

Chrósćicy (SN/MiR). Na Chróšćanskim parkowanišću za „Jednotu“ knježeše cyły tydźeń atmosfera kaž na twarnišću. Wot póndźele, zdźěla wot ranja hač samo do popołdnja tam proch do njebja stupaše, za barbu a lěpkom wonješe. Hišće hač do dźensa dopołdnja tam dźěći horta „Chróšćan kołć“, kotryž je w nošerstwje Serbskeho šulskeho towarstwa, na domach twarjachu. „Na wuměłstwowej dźěłarničce, kotruž smy prěni króć přewjedli, su byli 15 dźěći wobdźělnych“, rozłožuje kubłarka Helena Kralec, „dalše zajimowane dźěći pak mějachu składnosć, so skupinje přidružić, tak zo bě jich 26.“ Poskitk steješe pod hesłom „Mój dom – mein Haus“. Załožba Ingridy Wüsteney, kotrejež załožerjej běštaj Karin a Jürgen Wüsteney, je dźěłarničku zmóžniła. Jeju zaměr je, wobrazy a wuměłske twórby swojeje dźowki Ingridy zjawnosći předstajić a wuměłsce zajimowane dźěći spěchować. Dotal běchu dźěłarničku přewjedli pod hesłom „Sony seršćowcow“ w Dachauwje, lětsa nětko prěni króć, z podpěru SŠT, w Chrósćicach. W běhu XIII.