Nimo cyrkwjow su tež farske domy něme swědki stawiznow. Ze swojej lětnjej seriju so po serbskich a dwurěčnych katolskich a ewangelskich wosadach rozhladujemy a někotre fary předstajamy – dźensa Klukšansku.
Jako poslednja cyrkwinska wosada bu Klukšanska nimale sto lět po reformaciji 1614 ewangelska. Z archiwnych podłožkow wuwidźiš, zo steješe tam wot lěta 1692 farski dom. Wot 1731 bě Christoph Friedrich Faber 17 lět farar w Klukšu. Wón załoži tam swój čas najstarši wučerski wustaw Łužicy, kotryž bu pozdźišo do Delnjeho Wujězda přepołoženy. Šuler wustawa bě tež přełožowar a narodny prócowar Jan Bjenada, kiž wot 1770 tři lětdźesatki w Klukšu fararješe. Za jeho čas so farski dom wotpali. Po nowonatwarje bu wón za čas Napoleonskeje wójny 1813 zničeny. Znowa so pilni Klukšanscy rjemjeslnicy a pomocnicy dźěła njebojachu a natwarichu na samsnym městnje, hdźež nańdźemy nětčišu faru, nowu dźěłarnju a bydlenje za amtěrowaceho fararja. Bohužel sta so wona wospjet z woporom wulkowohenja, a to 1830.
