Dźěłarnje za zbrašenych swj. Michała w klóštrje Marijinej hwězdźe su swój dźeń wotewrjenych duri minjeny pjatk přewjedli, a nic kaž tamne lěta sobotu. Wo tym, wo nowych idejach a wo nowym poskitku přichodny kónc tydźenja je so Marian Wjeńka z nawodu dźěłarnjow Andreasom Ošiku rozmołwjał.

Kak sće z dnjom wotewrjenych duri spokojom był?

A. Ošika: Sym dosć spokojom. Mějachmy tójšto wopytowarjow, kotřiž móžachu swojich přiwuznych při jich wšědnym dźěle widźeć. Wo to je hłownje šło, dokelž je to žro našeho skutkowanja. Małe adwentne wiki su tole wobrubili.

Rozmyslujeće wo tym, wutworić w dźěłarnjach nowu wobłuk. Kajka ideja to je?

A. Ošika: To su woprawdźe hakle prěnje ideje. Myslimy na wobłuk za ćežko­zbrašenych, kotrychž njebychmy hewak w dźěłarnjach zasadźić móhli. Dźe w prěnim rjedźe wo ludźi, kotři bydla w swójskej domjacnosći abo w domje za zbrašenych a městno w tajkej dźěłarni njedóstanu. Jich móhli tule z jednorymi zaběrami spěchować. Tajki poskitk w blišej wokolinje pobrachuje. Tuchwilu spytamy zwěsćić, kak wulka potrjeba za to je.