Zo Smjerdźečanska rejwanska skupina na jewišćach tu- a wukraja serbsku kulturu prezentuje, je powšitkownje znate. Zo pak so jeje čłonojo tež za stawizny zajimuja, dopokazachu woni kónc žnjenca, jako přewjedźechu swoju połlĕtnu zhromadźiznu z kolesowanjom.
Puć wjedźeše nas přez lĕs wuchodnje Konjec. Pawoł Rota z Ralbic rozprawješe nam wo mĕznikach stawiznow, kotrež dźensa hišće w lĕsu namakamy. Prĕnja stacija bĕ morowy křiž, mnohim dotal njeznaty. Tu zhonichmy wo strašnej chorosći, kotraž bě před lĕtstotkami sydlišća w Serbach domapytała a sej mnohe wopory žadała.
Dale kolesowachmy po lĕsu k starej dróze a k cyganskej studni. Wobrazliwje nam Ralbičanski přewodźer powĕdaše, kak je studnja nastała a kajke bĕ žiwjenje z cyganami na serbskich wsach. Po krótkej přestawce přeprěčichmy nĕhdyšu hranicu do pruskeho kralestwa. Tež tu stej skrótšence KS (kralestwo Sakska) a KP (kralestwo Pruska) na mĕznikach hišće jasnje spóznajomnej.
