Cyle pod hesłom „Njeje špatneho wjedra, jeno špatneje drasty“ su sej Wěteńčenjo minjenu sobotu zhromadnje wulećeli. Při dešćikojtym wjedrje podachu so z kolesami do směra na Koćinu, do tamnišeje Krabatoweje mlokarnje. Wjesnjenjo, kotřiž so dešća tola bojachu, wočakowachu kolesowarjow na zahrodźe mlokarnje ze słódnym piknikom.

W zajimawym přednošku twarožkar-mišter Joseph Klant hosćom rozłoži, kak mlokowe wudźěłki w Koćinje nastawaja. Tak spytaja w zawodźe wšitko sami produkować, kóždy pozdatny wotpadkowy produkt do kołoběha maćiznow integrować a swoje resursy tak idealnje wužić.

Prjed hač sej kolesowacy hosćo areal mlokarnje z něhdźe 300 howjadami wotkrychu, wězo Koćinske twarožki woptachu a w dworowym wobchodźe porjadnje nakupowachu. Po nawróće dachu Wěteńčenjo wječor ze słódnej pizzu z Pančičanskeje Zelnakec pjekarnje, ze słódnej kapku a z rjanej bjesadu wu­klin- čeć. Alena Hiccyna

Za lětsa smój sej z mandźelskej dowol tak zarjadowałoj, zo móhłoj koparsku europeadu w Awstriskej wopytać. Wšitko bě přihotowane, ale w měrcu bě jasne, zo europeada njebudźe. Što nětko? Termin dowola bě zwjazowacy. Nochcychmoj pak w dowolowym času woprawdźe doma wostać! Při rumowanju namakach w kamorje prospekt „Hornjołužiski hórski puć“. Tón wjedźe wot Wjazońcy (Neukirch) do Žitawy. Na wjacorych etapach poskićeja přenocowanje ze snědanju, zasta­­ranje na puć a transport wačokow k přichodnemu nóclěhej. To bě tola něšto za naju!

Swojeho wučerja rozžohnowali

srjeda, 22. julija 2020 spisane wot:

Na Ralbičanskej wyšej šuli smy so krótko do kónca šulskeho lěta z rjadowniskim wučerjom 8. lětnika Uwe Macku rozžohnowali. Po wjelelětnym skutkowanju na našim kubłanišću je so wón za nowy powołanski puć rozsudźił. Jako dźak nazwučowachu šulerjo 8. lětnika krótki program. Lóštny spěw „Što radosć rjeńšu dawa“ kaž tež přewod Dorotheje Šołćic na pišćałce a Mije Hrjehorjec na gitarje stej wučerja wočiwidnje zawjeseliłoj. To samsne płaći za serbsku baseń Handrija Zejlerja „Ćeža a dobrota“, kotruž je šuler Janek Borška přednjesł.

Jako kónčny dar přepoda rjadowniska rěčnica Dorothea Šołćic rjany hornc w formje čołma, pjelnjeny z kwětkami a zelemi. Mać šulerki 8. lětnika dari mólbu Dorotheje z motiwom Ralbičanskeje šule a wuzběhny wosebje narodnosć a nabožnosć, kotrejž je knjez Macka šulerjam napřećo wšědnje jako přikład zastupował.

Uwe Macka podźakowa so staršiskej rěčnicy Milenje Boršcynej z kwěćelom za wulkotne zhromadne dźěło na dobro dźěći. Přejemy jemu za přichod zmužitosć, wosebje pak wjeselo a rjane nazhonjenja na nowym dźěłowym městnje. Kerstin Šołćina

Spočatk měrca, na Mjezynarodnym dnju žonow, wulećachu sej čłonojo Njebjelčanskeho towarstwa Kamjenjak do delnjołužiskeho Łaza (Laasow) na wuměnu z wuměłcom Willijom Selmerom. Njecyłe dwaceći „Kamjenjakow“ bě so za wuprawu rozsudźiło. Willi Selmer, bě loni mjez wuměłcami na Mjezynarodnej rězbarskej dźěłarničce w Miłočanskej skale. Jeho twórba, zaběraca so z pozhubjowacym so časom, je wulki zajim zbudźiła. Tónkróć wodźeše wón hosći po swojim ateljeju, kiž je zaměstnjeny w něhdyšim Łazowskim hosćencu. Při tym wopytowarjam napadny, zo twori Willi rady dowysoka sahace žónske postawy. Na zahrodźe bě składnosć, popřeć sej wid na měrnu delnjołužisku krajinu, kotraž njeje daloko wot Błótow z jeje groblemi zdalena. Willi Selmer wulětnikarjam powědaše, zo njeje lochko jako swobodnje skutkowacy wuměłc wobstać. Tak wuwučuje wón zdobom na Choćebuskej Techniskej uniwersiće studentow socialneho dźěła. A woni wužiwaja dźěłarnju, material a nazhonjenja wuměłca-awtodidakta we Łazu. Zhromadnje ze swojej partnerku a dalšimi wobydlerjemi domskeho je wón wopytowarjow pohosćił.

Z hudźbu do póstneho časa

srjeda, 04. měrca 2020 spisane wot:

K zazběhej póstneho časa wotměwa so w Budyskej Serbskej cyrkwi prawidłownje prěnju póstnu njedźelu duchowny koncert, tak tež lětsa. A znowa su němscy kaž serbscy wěriwi poskitk dźakliwje přiwzali. Wuhotował je póstny hudźbny nyšpor, ke kotremuž poda tachantski­ farar a prelat Wito Sćapan wotpowědne meditaciske słowa, Bu­dyski smyčkowy kwartet Chordophone. Do cyłka zjednoćeni su jara agilni čło­nojo­ Serbskeho ludoweho ansambla, kotřiž so tohorunja w Smochčanskim Domje biskopa Bena hustodosć anga­žuja. Su to Bettina Witke a Matthias Reichel­ na huslach, bračist Artur Malinowski a cellist Helfried Knopsmeier. Woni wědźachu zaso z derje wupytanymi twórbami wšelakich epochow a stilow připosłucharstwo k rozmyslowanju pohnuć. Přetož­ „dyrbimy akceptować, zo su naše hodźiny, dny, měsacy a lěta zem­skeho žiwjenja wobmjezowane a zo so skónčnje­ zaso do popjeła wró­ćimy“, kaž tachantski farar wuwjedźe.

W nadawku Sakskeho krajneho kuratorija wjesnych kónčin přebywach njedawno wjacore dny na Mjezynarodnym zelenym tydźenju w Berlinje, a to mjeztym třeći raz. A móžu wo rjanych dožiwjenjach tam rozprawjeć. Jako steješe sakski wječor na programje, přichwata tójšto prominency do Berlina, kotraž tež pola našeho stejnišća zasta a nas postrowi. Jako prěnjej přińdźeštaj sakski ministerski prezident Michael Kretschmer a za nim Budyski krajny rada Michael Harig (wobaj CDU). Wobaj mje w serbskej rěči postrowištaj, štož mje jara zwjeseli. Jako so potom za zhromadne foto zestupachmy, sćahny mje ministerski prezident k sebi, zo dyrbjach před nim stać. W krótkej rozmołwje mi wón mjez druhim rjekny, zo mamy sej swoju identitu wobchować.

Baćonjace hnězdo ponowił

srjeda, 29. januara 2020 spisane wot:

Bronjo. Wot lěta 1961 hač do 2015, potajkim 55 lět běchu baćony w Bronju wuspěšnje hnězdźili a dohromady 137 młodźatow woćahnyli. Wot lěta 2016 pak Bronjanske hnězdo hižo wobsadźene njeje. Kóžde lěto mějachu takrjec jenož krótkodobnych wopytowarjow. Bjez dźiwa, zo to wjesnjanow a předewšěm wobsedźerja hnězda Bena Knoblocha hněwaše, hdyž so baćony spěšnje zaso zminychu. Loni bě nadźija na znowawobsadźenje wulka, přetož dypkownje spočatk apryla porik baćonow do wsy přileća, na hnězdźe twarješe a tam tež kwasowaše. Bohužel je porik na kóncu přiwšěm jenož dwaj dnjej wostał.

Tomu Beno Knobloch hižo dlěje přihladować nochcyše. Njedawno natwari wón dźewjeć metrow wysoke róšty, zo móhł hnězdo na swójsku iniciatiwu ponowić. Wón wobstara sej dołhe hałžki wjerby, spleće z nich nahladny wěnc a přičini jón na metalowej podłoze, zo njemóhł wětřik hnězdu zeškodźeć. Hdyž so baćony kónc měrca z Afriki nawróća, změja wone w Bronju wulkotne hnězdo.

Pozabyte do pomjatka zwołałoj

póndźela, 27. januara 2020 spisane wot:

Budyšin. Kak intensiwnje je mnoholětny jednaćel Domowiny Bjarnat Cyž před třiceći lětami za serbske naležnosće rozsudne wuhibki sobu stajał, wuwědomi wón minjenu wutoru w kruhu serbskich seniorow Budyskeje katolskeje tachantskeje wosady. Monika Cyžowa pak, mějićelka drastoweho fundusa, zaměstnjeneho na něhdyšej Róžeńčanskej šuli, je jara nazornje na wšelake warianty drasty katolskich Serbowkow pokazała.

Prěni tak mjenowany Serbski kofej wotmě so minjenu njedźelu popołdnju w Malešanskim hosćencu „Wódny muž“. Na nim wobdźěli so wjace hač třiceći ludźi.­ Hosćo přichwatachu z regiona wokoło Malešec, Barta, Hućiny, Kubšic a Klukša. Po tym zo bě jich motiwator za serbsku rěč a kulturu Budyskeje Domowniskeje župy w Malešecach a wokolinje powitał, dachu sej přitomni tykanc a kofej kaž tež pomazki a čaj zesłodźeć.­ Wo rjane wuhotowanje hosćenca běchu so někotre młode swójby z Malešec a Hućiny postarali. Wone so jara za serbstwo horja a nětko serbsku rěč wuknu.

Ćělnje posylnjeni sej wopytowarjo popołdnja hromadźe zaspěwachu. Při tym je jich akordeonist, kotrehož bě organi­zator zarjadowanja skazał, přewodźał. Zetkanje traješe hač do wječora. Na kóncu běchu sej wšitcy přezjedni, zo měli Serbski kofej wospjetować.

Přichodne tajke zarjadowanje pak njebudźe w Ma­lešecach, ale ma so po woli přitomnych hosći druhdźe wotměć. Móžne přichodne wsy, hdźež móhli je přewjesć, su na přikład­ Bart, Bošecy, Krakecy abo Poršicy. Termin za přichodny Serbski kofej hišće wěsty njeje.

Lucian Kaulfürst

Minjenu njedźelu njeběchu jenož katolscy Serbja Budyskeje tachantskeje wosady znowa na hodowničku přeprošeni, ale bě to wospjet tež zhromadne popołdnjo z ewangelskimi Serbami. Zetkanje ze wšelakimi hosćimi, kotrež běše swój čas prelat Jan Andricki zawjedł, wotmě so lětsa 55. raz.

Přibližnje 150 ludźi wšěch generacijow móžeše prelat Wito Sćapan na žurli swjateho Bena na Tzschirnerowej witać. Wón dźakowaše so Ludmile Bizoldowej za wjelelětne organizowanje swjedźenja z hodownej swačinu a stajnje wotměnjawym kulturnym programom. Wona běše słužbu wot swojeje maćerje Hańže Rjenčoweje­ přewzała. Nětko je Ksenja Měrćinkowa stafetu w třećej generaciji přewzała. Zhromadnje z Madleńku Šołćic je so wona wo kulturny program starała, kotryž wopokaza so jako wšeje chwalby hódny, wuprudźacy čerstwosć ducha a zdobom­ zdźěłanosć našich młodych swójbow.

Serbska debata

nowostki LND