Hač sy młody abo hižo starši, je wažne, zo wšědny dźeń zmištruješ. Njemysliš na to, hdźe maš swój narodny pochad. Čim nazhonićiši sy, ćim bóle spóznawaš, kotru hódnotu maja korjenje, z kotrychž sy wušoł. Při tym njedótkaš so jeničce swójskich zwiskow. Ně, wliw na kóždeho z nas wukonjeja tež wótcojo, kotřiž su swój čas naše dźensniše žiwjenje, myslenje a jednali wobwliwowali. Při tym njedyrbjeli so zwoprědka prašeć, w kotrej měrje to za nas dźensa płaći. Wo wjele rozsudniše je, zo su so tajcy, kaž Wilhelm Buk na dobro ludźi zasadźeli. Derje tuž, zo čłonojo towarstwa Stup dale na njeho w Drježdźanach spominaja a zo móža to 12. nowembra tež wšitcy dalši zajimcy. Derje tež, zo počesćimy w Serbach z Mytom Ćišinskeho abo tež z Mytom Domowiny angažowanych Serbow, kotřiž budu nadźijomnje dawać přichodnym generacijam korjenje, snano stanu so tež woni jónu nowi wótcojo. Milenka Rječcyna

Rowno (JoS/SN). Hdyž so dźěłapołne lěto burow nachila, da tež porjadnje kermušu swjeća. Tak bě tomu lětsa znowa na Rownjanskim Njepilic statoku, hdźež starodawne wjesne a burske tradicije a nałožki zachowuja a pěstuja.

Wo hosći na statoku njetrjebachu so wuhotowarjo towarstwa Njepilic dwór wokoło swojeho předsydy Manfreda Nikela starosćić. Burska stwa na statoku bě hač na poslednje městno wobsadźena, na kóncu dyrbjachu so přitomni hišće tróšku hromadźe stłóčić, zo bychu wšitcy městno měli, tež hercow Grodkowskeje dujerskeje gildy dla. Ći zapiskachu najprjedy pod třěšku kólnje napřećo burskej stwě. Dešć a zymny wětřik njeběštej pak za poskićenje dobreje dujerskeje hudźby runje spomóžnej, a tak so hudźbnicy rozsudźichu, radšo w ćopłej stwě dale piskać, byrnjež tam mjeztym mnohich wopytowarjow dla trochu wuske było.

We Wojerecach wuradźuja wo wutwaru wučby na nowej wyšej šuli

Wojerecy (SN/bn). Dotal je zakładna šula „Handrij Zejler“ jeničke statne kubłanišćo, kotrež­ wučbu serbšćiny we Woje­recach poskića. Nětko je tamniša župa „Handrij Zejler“ nastorčiła, předmjet tež we wyšim schodźenku zwoprawdźić. Tuchwilu přetwarjeja bywši Wojerowski Gymnazij Konrada Zusy na nowu wyšu šulu. Wona budźe potom jenička toho razu cyłeho města, dotalnej kubłanišći „Na kromje města“ a „Při planetariju“ budźetej klětu zawrjenej.

Předsydstwo župy je na swojim posedźenju minjenu wutoru wjacore dnjowe dypki rozjimało. Zhromadnje z Joachimom Glücklichom, nawodu wyšeje šule „Na kromje města“, su čłonojo župneho předsydstwa wuradźowali, kak móža „k zwoprawdźenju poskitka serbšćiny na nowym kubłanišću přinošować, kotrež klětu załoža“, rěka w zdźělence župana Marcela Braumana.

Připowědźe w zjawnym wosobowym blisko­wobchadźe w znajmjeńša dwěmaj rěčomaj, to namakamy na přikład w Lipsku, Genfje abo Montrealu. Často je při­čina ryzy pragmatizm, druhdy chce sej někotrežkuli městačko tak wosebje mondeny błyšć spožčić. Jedna-li so wo tak mjeno­wane mjeńšinowe rěče – mojedla w Ljouwerće a Celovecu –, je situacija trochu hinaša. A we Łužicy njeskića tajki serwis­ ani w Budyšinje ani w Choćebuzu, byrnjež so wobě měsće rady z atributom „stolica“ pyšiłoj. We Wojerecach pak serbšćina dźakowano prócy horstki angažowanych akterow po wšěm zdaću dale postupuje – jewi so tam hižo dlěje w busach a přichodnje snano samo na wyšej šuli. To je chwalobne wuwiće a nadźijomnje dalši krok na dołhim puću, dwurěčnosć tu woprawdźe etablěrować. Su-li potom artikle kaž tónle njetrjebawše, je wšitko w porjadku – wo tym, štož je samozrozumliwe, dźě nichtó njepisa. Bosćan Nawka