Na lěs zhladuje wulki dźěl wobydlerjow w Sakskej kaž tež cyłeje Němskeje z poměrnje wulkej česćownosću. Dźeń a wjac ludźi wužiwa lěpšiny lěsa, so tam wočerstwić a wulki dźěl wólneho časa z přijomnymi zaběrami w lěsu zwjazać. Lěsne kónčiny hraja w žiwjenju mnohich ludźi wažnu rólu jako městno ćělneho a dušineho wodycha, zo bychu tam trěbne wurunanje k stresej a napinanjam wšědneho dnja namakali. Runje tak waža sej lěs jako žórło najwšelako­rišich płodow, kaž su to hriby a jahody abo mnohe hojenske zela. Ale tež hłowny wunošk lěsa­ drjewo je dźeń a požadaniše. W Sakskej mamy něhdźe 550 000 hektarow lěsa­ kotryž wupřestrěwa so po kulturnej krajinje kraja, wot čłowjeka přez lět­stotki wutworjenej.