Ludźo po wšěm swěće přetrjebuja dźeń a wjac resursow zemje. Kaž w Serbskich Nowinach z 29. julija rozprawjachmy, bliži so přetrjeba zaso stawej do korona­pandemije, kaž su wobličenja non-profitoweje organi­zacije Global Footprint Network ze sydłomaj w USA a Šwicarskej wunjesli. Tak wědomostnicy zdźělichu, zo bě 29. julij lětuši tak mjenowany dźeń přećeženja zemje – dźeń to, wot kotrehož bjerjemy zemi resursy, kotrež wona lětsa wjace wobnowić njemóže. „Wot toho dnja zemju potajkim přewužiwamy“, praješe rěčnik organizacije Germanwatch Steffen Vogel powěsćerni dpa. Tež my smy na přećeženju zemje sobu wobdźěleni, a to zdźěla samo wšědnje. Ber­linjan Helmut Schippel, z Hornjeje Łužicy pochadźacy wjelelětny dopisowar našeho wječornika, je sej runje wo tejle tematice hłowu łamał a dawa tule swoje mysle nastupajo přetrjebu resursow a wašnja nakupowanja a konsumowanja do diskusije.

Benjamin Hrjehor z Wiena poćahuje so na přinošk „Młody pjekar z łužiskim chlěbom“ w SN z 23. julija:

Móže to špatny čłowjek być, kiž tajki rjany chlěb pječe? Foto wo młodym ­pjekarju z łužiskim chlěbom namakaš tróšku nakromnje na štwórtej stronje pjatkowneho wudaća Serbskich Nowin, tam hdźež snano někotři hižo tak dokładnje njehladaja. Pjekar je sobustaw AfD, kaž to znajmjeńša w poslednjej lince steji. Wón pak je wjace hač to. Za pře­ćelnym posměwkom chowa so jedyn z hłownych akterow Budyskeje wotnožki neofašistiskeho identitarneho hibanja.

Paul Neumann pochadźa z pjekarskeje swójby a je na serbskim gymnaziju ma­turował. Swoje znajomosće serbšćiny wužiwaše w zašłosći při zhotowjenju serbskorěčnych plakatow a transparentow za neofašistiske demonstracije. W socialnych syćach pokazuje so wědomje byrgarski, tež tu pak wukopaja so přez zhromadne wobrazy přeco zaso zwiski k militantnej neonacistiskej scenje. Tajke postupowanje so šlachći. Wjace hač 800 ludźi — mjez nimi tež syła młodych Serbow a Serbowkow — sćěhuje Neumanna na Instagramje, podobna ličba na Facebooku.

Cyril Pjech z Berlina piše:

Goro Christoph Kimura z Tokija pisa:

Knjez Jan Wjenk je w swojim dopisu 30. junija w SN mój list w naležnosći zachowanja farskeho městna we Wotrowje naspomnił. Runje před dźesać lětami běch tehdyšemu Drježdźansko-Mišnjanskemu biskopej swój wid zdźělił, zo zasłužeja sej Serbja jako mały lud wosebitu kedźbnosć (wujimk, přełožk z němčiny): „Zdźeržeć fararja za relatiwnje mału wosadu kaž Wotrow móže so nadproporcionalne zdać přirunujo z druhimi wosadami. Katolska cyrkej na swěće pak njerozsudźa telko po ličbach, ale dźiwa na połoženje potrjechenych. Tak ma na přikład mała katolska diaspora w Mongolskej na 20 ludźi (!) fararja a na 500 ludźi w cyłym kraju biskopa. (...) Dopominam so na hosći z Bayerskeje we Wotrowje. Woni z wobdźiwanjom zwěsćichu, zo w Serbach wjele wjace ludźi kemši chodźi hač pola nich. Spěchować tajku sylnu a nadměru aktiwnu wosadu změje zawěsće tež pozitiwny wliw na cyłe biskopstwo.“ Dźakuju so knjezej Wjenkej za naspomnjenje, a chcu horliwemu Serbej hišće z cyłeje wutroby k 80ćinam gratulować.