Minjenu srjedu su w Budyskej tachantskej cyrkwi swj. Pětra Budyske pišćelowe lěćo 2022 zaso z koncertom na dwojich hłownych pišćelach – na staršim a zdobom mjeńšim instrumenće w katolskim dźělu Božeho domu a na instrumenće na pišćelowej łubi w ewangelskim dźělu cyrkwje – zahajili.
Budyšin (SN/bn). We wobłuku rjadu „Kulturna zahroda“ Serbskeho ludoweho ansambla je młody serbski wuměłc Syman Hejduška minjenu sobotu cyle nowe zynki – w dwojim zmysle – w měšćanskej zahrodźe pod Budyskej Röhrscheidtowej baštu prezentował. Něhdźe sto hosći je koncert wopytało, někotryžkuli připosłuchar je tu abo tamnu znatu melodiju zamysleny sobu zynčał a/abo spěwał resp. k njej (sedźo) sobu rejował. Sylny přiklesk publikuma swědči wo dosć poradźenym wječoru.
Druhi dźeń swjatkow před 125 lětami, 7. smažnika 1897, zemrě w Ketlicach farar na wuměnku, spisowaćel a čestny čłon Maćicy Serbskeje Michał Domaška. Tam je tež pochowany. Wón bě w Ketlicach swojeho syna Franca Morica, kotryž bě tam z duchownym, wopytał. Delegacija z wjele čłonami Maćicy Serbskeje jeho na poslednim puću 11. junija přewodźeše. Njeswačanski farar Jurij Jakub porěča w mjenje Maćicy při rowje a wupraji dźak za wulku prócu „sobuzałožerjej a čestnemu sobustawej, jeje swěrnemu přećelej, pilnemu spisowaćelej, wusywarjej a žnjeńcarjej tež na polu wědomosćow.“ Dr. Arnošt Muka wuzběhny w nekrologu, zo bě Domaška „sylny zbudźowar narodneho hibanja, nadobny nošer idealneho zmyslenja, kruty a wutrajny dźěłaćer rozkćěwaceho serbskeho pismowstwa, horliwy spěwar narodneho nalěća, žohnowany kěrlušer a lubozny prědar Božeje miłosće.“
We Łužicy wopominamy lětsa 200. narodniny nestora serbskeje wuměłstwoweje hudźby Korle Awgusta Kocora. Jubilej wobkedźbuja pak tež za jeje mjezami, kaž wuspěšne předstajenje w Praze doraznje dopokaza.
Praha (MaC/SN). Wot Korle Awgusta Kocora na libreto Handrija Dučmana spisana spěwohra „Wodźan“ je wčera na iniciatiwu Towarstwa přećelow Serbow (Společnost přátel Lužice, SPL) w Praze zaklinčała. Tamniši komorny chór Letitia a solisća su spěwohru „Wodźan“ w serbskej rěči koncertantnje a w trochu zjimanej formje – drje prěni raz w Čěskej – wjace hač 70 zajimowanym na žurli konserwatorija Jana Deyla předstajili.
Budyšin (SN/bn). We wobłuku noweho rjadu zarjadowanjow Serbskeho ludoweho ansambla pod hołym njebjom „Kulturna zahroda“ dožiwi wčera pod Röhrscheidtowej bašće druhi dźěl hudźbno-literarneho programa „Moja archa Horni Hajnk“ swoju prapremjeru. Dźiwadźelnica Lisa Čornakowa recitowaše wubrane teksty z knihi samsneho mjena Jurja Brězana, podawajo minuciozne a často žortne wobkedźbowanja přirody. Fletistka Hanka Teidemann, huslerka Bettina Wittke a cellist Helfried Knopsmeier přewodźachu hrajerku z hodźacymi so muzikaliskimi přinoškami, mjez druhim z wariacijemi Jana Rawpa a serbskich ludowych pěsnjow, znašika interpretowanym ameriskim swingom a napodobnjenjom dalokowuchodnych zynkow. Wo wuběr hudźby běchu so instrumentalisća sami postarali, za wobsadku trěbne wobdźěłanja je Knopsmeier zdźěłał.
Zas a zas překwapjeja Serbam přećelsce zmysleni ludźo z aktiwitami we wukraju. To sym tež wčera w Praze na žurli konserwatorija Jana Deyla na Małej stronje dožiwiła. Přećel Serbow Ondřej Šrámek so za Kocorowu spěwohru „Wodźan“ hižo wjacore lěta hori. Pojednanje wo njej je wón lěta 2019 w Rozhledźe wozjewił. Nimo toho je libreto Handrija Dučmana do čěšćiny přełožił, wotpowědna knižka z titulom „Handrij Dučman – Vodník“ ze serbskim originalom a čěskim přełožkom předleži w rjedźe „Lužickosrbská poezie“, wudata jako štwórty zwjazk publikacijow Varnsdorfskeje měšćanskeje knihownje w lěće 2021.
Po wčerawšej wuspěšnej premjerje w čěskej stolicy pak so prašam: Njeměli wo tym rozmyslować, hač njemóhli Praskim wuhotowarjam skićić podij w Budyšinje, zo bychu „Wodźana“ tež we Łužicy předstajili? Marka Cyžowa