Korla Božidar Křižan
Wirtuelnu wustajeńcu wotewrěli
Kaž Beatlesy a Czerwone gitary
Kofej w třoch cyle w znamjenju hudźby před poł lětstotkom
Budyšin (CRM/SN). Hdyž zliči Serbski muzej na zarjadowanju Kofej w třoch wjace hač dwaceći hosći, swědči to wo nadměrnym zajimje. W tydźenju do jutrow poskićichu z aktualneje přičiny bywši Hercy wólnu bjesadu, na kotruž běchu wosebje ći přišli, kotřiž běchu před něhdźe poł lětstotkom wulki čas Beatlesow a dalšich skupin dožiwili. Budyscy młodostni, kuzenkojo Alojs, Maćij, Tomasz Nawka a Měrko Šołta, w 1960tych lětach swój zaměr z elanom zwoprawdźichu, serbsku rejwansku a/abo wólnočasnu hudźbnu skupinu załožić, a to po tehdy načasnym přikładźe. Młodźi ludźo a dalši zahorjeni słuchachu tehdy w šěrokej měrje (w NDR njedowolene) Radio Luxemburg a dalše zapadne sćelaki, wosebje aktualnych jendźelskich a dalšich pěstowarjow beatoweho žanra dla. W słowjanskej Pólskej žnějachu Czerwone gitary wosebitu euforiju.
Na nastork kulturnika Jurja Winarja pomjenowa so prěnja serbska band, kotraž měješe bórze kultowy status, Hercy, štož bě politisce mudry rozsud.
Čitajće w nowym rozhledźe (28.03.24)
W jutrowniku zapleće Rahel Zelnakec w předsłowje mysle wo starodawnych tradicijach – kotrež běchu něhdy raz inowacije – z tučasnymi impulsami: wuwiće a změny wašnjow, wulke emocije a křižerki. A njeje to tež dobre znamjo, hdyž so wo nałožku rozpaliće diskutuje? To dźě wo tym swědči, zo je ludźom wjele hódny. Wizualizujo ma wobalka wudaća na čitarstwo skutkować.
Čitarstwo móže so na zajimawy interview z režiserku dr. Grit Lemke wo prěnim originalnje serbskim kinowym filmje wjeselić. Rěčimoj wo žiwjenju, nahladach a wjerškach při wjerćenju filma. Doporuču kóždemu z nas, sebi film w kinje wobhladać a wo tym rozmyslować, štó smy.
Dalši zajimawy přinošk je z pjera Maximiliana Grubera, kotryž – po mjeztym zwučenym wašnju – kritiske mysle do jadriwych sadow spakuje. Twarožk abo rozmyslowanje wo realiće byća skići stajnje dobru składnosć, so samoho a swójski swětowy napohlad do prašenja stajić. Smy poprawom zastarske abo kak legitimne je prašenje za pochadom?
Jastrowny kerluš
Kajka wjelika to gnada,
schajdźa nowa nadźeja!
Chwalćo Boga togo Kněza,
až nam w nuzy pomaga!
Cesć a chwalba bydź
Bogu nimjernje!
Ha wjesele něnt powitajćo swědźeń jastrowny!
Ha wjesele něnt zaspiwajmy kerluš radostny!
Aleluja,
aleluja.
Ha wjesele něnt wótwěrajmy swóje wutroby!
W kuždej dušy dźiwne styskanje a
w kuždej dušy nuterne zradowanje:
Gałuz zelona jo rozkwitła nam.
Witaj, nalěto!
Kajke žognowanje,
lute spódobanje!
Judaheja. Hync Rychtaŕ, 1997
Wernisaža we wobłuku kemšow
„Małoměšćanski wohnjostroj“
Grodk (SN/bn). Dohromady něhdźe 320 wopytowarjow je minjenu sobotu prapremjeru filma „Ein Feuerwerk für die Kleinstadt“ na třoch žurlach Grodkowskeho Sprjewineho kina dožiwiło. Kaž wobhospodarjer zarjadowanišća Michael Apel wuzběhny, „tu tajku wulku premjeru z paralelnymi předstajenjemi dotal ženje njemějachmy“. Połdrahodźinska epizodowa komedija režisera Erika Šyška je prěnja produkcija filmoweho labela Lusatia Film a bu bjez zjawneho spěchowanja w běhu dweju lět zwoprawdźena (SN rozprawjachu). Mjez cyłkownje wjace hač 150 sobuskutkowacymi – wjetšina z nich čestnohamtscy agěrowacy wobydlerjo Grodka a wokoliny – stej na přikład serbskej hrajerce Petra-Marija Bulankec-Wencelowa a Božena Bjaršec kaž tež nastupajo „wulku płachtu“ nic njeznaty Bernhard Kremser; filmowa hudźba wopřijima wjacore serbske titule mjez druhim skupiny Hara Crash a spěwytwórca Jacke Schwarz.
Hač do 6. apryla pokazaja produkciju hišće pjeć króć, a to wotpohladnje jenož w Grodku. „Sakska premjera“ ma 23. apryla w Zhorjelcu slědować.
Statne dźiwadło Choćebuz předstaji jutře, sobotu, na swojim ...
Nimale zabyty komponist
Budyšin (CS/SN). Nadregionalnje njeje Karl Eduard Hering přeznaty, byrnjež wjele za Budyšin zdokonjał. Snano zaleži to na tym, zo njebě z pjatylizarjom a zo njeběštej jemu sławu a česć přewažnej. Minjenu wutoru je Hagen Schulz, sobudźěłaćer Muzeja Budyšin, w Budyskej ewangelskej wosadnicy wo žiwjenju a skutku Heringa přednošował. Referat bě hornistka Evelyn Fiebiger nastorčiła, kotraž zarjadowanje ze skupinu Consonare St. Petri z twórbami Heringa wobrubi.
Hering bě so w lěće 1837 z organistom Budyskeje cyrkwje swj. Pětra stał. Paralelnje skutkowaše jako wučer na wučerskim seminarje. Bě to wulki dźěłowy pensum, kotryž měješe zmištrować. Přiwšěm namaka tež čas, zo by komponował. Skład literatury Heringa je dosć snadny, tak zo měješe publikum derje wopytaneho přednoška jónkrótnu składnosć, sej jeho hudźbu naposkać. Jako wučer wuwučowaše swojich šulerjow na wiolinje, pišćelach a klawěrje a zbudźi zajim za klasisku a načasnu hudźbu. K jeho najwuznamnišim šulerjam słušeše Korla Awgust Kocor, kiž wěnowaše jemu „Šěsć serbskich spěwow“.
