Pólska wočakuje 30 000 wěriwych na swjatočne zbóžnoprajenje
Waršawa. Pólska hotuje so zajutřišim, njedźelu, na nabožny a narodny wjeršk, w stawiznach kraja a cyrkwje dotal njesłyšany: na zbóžnoprajenje cyłeje swójby, staršeju a sydom dźěći. Stawizny swójby Ulma w juhopólskej wsy Markowa pod Karpatami mjeztym kóždy Polak znaje. Hłuboko wěriwa swójba bě za čas němskeje okupacije 15 měsacow dołho dwě židowskej swójbje chowała, štož bě kruće zakazane a bu z wěstej smjerću chłostane. Swójbu pak přeradźichu. Na to su 24. měrca 1944 němscy wojacy zhromadnje z pólskimi pomocnymi policistami přijěli a wšitkich morili: najprjedy wšěch wosom Židow, po tym Józefa Ulmu a wysoko zańdźenu mandźelsku Weroniku, kotraž bě hižo w hronach. Na kóncu zatřělichu šěsć žałosćacych dźěći w starobje jednoho do wosom lět. Wone dyrbjachu do toho přihladować, kak jich staršeju morja.