Hlada tež kritisce na serbsku kulturu
Jeho recensija wo serbskej inscenaciji Němsko-Serbskeho ludoweho dźiwadła „Šěrcec Hanka“ w Serbskich Nowinach je dobry wothłós w čitarstwje žnjała, hačrunjež abo snano tež dokelž njeje so Maximilian Gruber jenož pozitiwnje wo serbskim dźiwadle wuprajił. Zo 18lětny maturant na Budyskim Serbskim gymnaziju Budyšin so rozestajenjow njeboji, wo tym swědči tež jeho kritiska recensija wo młodźinskej pop-operje „Carpe noctem“ w młodym magacinje SN. „,Respekt, zo sy sej to zwažił‘“, su ći tamni mi prajili. Nimam pak to za wulki wukon, raz kritiske słowo wo serbskich podawkach, zarjadowanjach abo scyła kulturje zhubić. Mi to skerje w SN tróšku pobrachuje. Hdyž prócowanje chutnje bjerješ, potom dyrbiš tež sprawny wothłós dać“, rjekny młody Worklečan.
„Wšitko pod kłobuk přinjesć“
Budyšin (SN/bš). Komu njeje bajkowa postawa Pumpot znata: wony šibały kadla z napadnym kłobukom. Před 55 lětami předstaji Serbski ludowy ansambl k prěnjemu razej baletnu hru w pjeć wobrazach wo „Dyrdomdejstwach Pumpota“, spisanu wot Cyrila Kole, Jana Hempela a zdobom za choreografiju zamołwiteho Güntera Krebsa.
Mjez druhim we Wjerbnje wotmě so jutrońčku rano jutrowne spěwanje. ...
Chronika Budyskeje měšćanskeje hale „Króny“
Prěnje eksemplary chroniki „Chronik der Krone zu Bautzen“ hižo předleža. Spěchowanske towarstwo „Króny“ wudawa zwjazk z tekstami a wobrazami w swójskim nakładźe a pyta hišće podpěraćelow, zo by tež druhi nakład za swobodnu předań ćišćeć móhli.
Za swoje ambicioněrowane předewzaće je sej předsydka spěchowanskeho towarstwa Utta Winzer třoch chronistow města Budyšina zdobyć móhła, kotřiž su stawizny swjedźenskeje žurle města w rozdźělnych epochach a ze wšelakorych perspektiwow dokumentowali. Su to Rolf Dvoracek, Eberhard Schmitt a Carmen Schumann.
Jutrowna wustajeńca raz hinak
„Chwalena budź fijałka ...“
Budyšin (CRM/SN). Začuće nalěća sposrědkowa chór Serbskeho ludoweho ansambla minjenu njedźelu w swojim na tutu temu wusměrjenym a cappella-koncerće w Serbskim muzeju. Tójšto zajimcow běše poskitk pod nawodom noweho chóroweho direktora Tvrtka Karlovića sćěhowało. Mjezynarodnje zapołoženy program měješe tři ćežišća. Nimo 200. posmjertnych narodnin Korle Awgusta Kocora wopominachu so 20. posmjertniny něhdyšeho hudźbneho direktora SLA Jana Bulanka kaž tež 175. posmjertniny Felixa Mendelssohna Bartholdyja, kotrehož stil tworjenja je drje tež Korlu Awgusta Kocora wobwliwował.
Stejace owacije za NSLDź a SLA
Grit Lemke ze swojeje knihi čitała
Cyle wosebite slědy zawostajiła
Spočatk tydźenja roznjese so po Serbach powěsć, zo je 29. měrca w 74. žiwjenskim lěće zemrěła w Lipsku bydlaca serbska spisowaćelka Angela Stachowa. Z njej zhubimy awtorku, kotraž je předewšěm w 1970tych a 1980tych lětach serbsku literaturu z wurjadnymi powědkami wobohaćiła, wo kotrychž so často kontrowersnje diskutowaše. Pěkne a spodobne stawiznički njeběchu jeje wěc.
Angela Stachowa narodźi so 16. awgusta 1948 w Praze jako dźowka serbskeho spisowaćela a wučerja Jurja Měrćinka. Wona wotrosće w Budyšinje a złoži 1967 abituru na Serbskej rozšěrjenej wyšej šuli w Małym Wjelkowje. Runočasnje dósta fachowy list jako mechanikarka dalokopowěsćownistwa. Po tym zo bě lěto jako wolontarka w redakciji Noweje doby dźěłała, studowaše na Techniskej uniwersiće w Drježdźanach a zakónči studij jako diplomowa inženjerka ekonomije. Z lěta 1973 dźěłaše jako wědomostna asistentka na Karla Marxowej uniwersiće w Lipsku, doniž njesta so 1976 ze swobodnej spisowaćelku. Z toho časa bydleše w Lipsku. Wot 1990 do 1994 bě za PDS čłonka Němskeho zwjazkoweho sejma.
Wo knihach a kniharni (08.04.22)
Lětdźesatki dołho hižo kolesuju. Čim starši pak bywaš, ćim mjenje steji wukon w srjedźišću, ale swoboda tuteje formy pohibowanja. Jězdźić po pućikach, kotrež z awtom njedocpěješ, dojěć sej k městnam, za kotrež pěši čas njedosaha. Widźu koleso mjeztym jako wulkotny srědk za domiznowědne dalekubłanje a hustodosć mam synergijowe efekty mjez swojim lektorskim dźěłom a hobbyjom. Ně, njeměnju, zo móžu spěšnje manuskript k awtorce abo korektorej dowjesć, kotryž by z póštu dlěje trjebał a pjenjezy płaćił. Mi dźe wo tajke situacije, jako dwělowachmy za knihu „Worklecy něhdy a dźensa“, kak so mjeno hrabinki Moniki dokładnje pisa, kotraž je dała Worklečansku kapału natwarić. Kolesowa tura z pozastančkom při jeje rowje w Chrósćicach prašenje wuswětli. Abo jako pobrachowaše nam za němske wudaće „Sorbische Denkmale“ hišće aktualny foto pomnika z restawrowanej narownej taflu Michała Rostoka w Husce, kotryž bu w aprylu 2021 znowa poswjećeny, ale w běhu lěta hišće raz změnjeny. Da rěkaše kameru na kolesowy trening sobu wzać a sej raz na Hušćanski kěrchow dojěć.
