Marjana Domaškojc

pjatk, 13. awgusta 2021 spisane wot:
Delnjoserbska basnjerka a dźěłaćerska spisowaćelka Marjana Domaškojc zemrě 11. žnjenca 1946 w ródnym Cazowje. 28. małeho róžka 1872 bě so wona swójbje wjesneho krawca narodźiła. Wuchodźiwši wjes­- nu šulu dźěłaše 45 lět w Choćebuskej tekstilnej fabrice. Domaškojc bě cyłe žiwjenje w delnjoserbskej narodnej drasće chodźiła. Delnjoserbowka wobdźěleše so na serbskich zarjadowanjach a zjězdach, tež we wukraju. Domaškojc basnješe a pisaše do Serbskeho Casnika, časopisa Maćicy Serbskeje a do časopisa Łužica. Wona bě čłonka Maśicy Serbskeje. 1929 spisa prěnju serbsku socialnokritisku hru „Z chudych žywjenja“, kotraž bu tež do čěšćiny přełožena, a 1932 w Praze a Mladej Boleslavje předstajena. Nacije spytachu ju za to zdobyć, pozitiwnje předstajenu figuru Žida Arona na negatiwnu přepisać, štož wona doraznje wotpokaza. Na to ju přesćěhowachu. Domaškojc spisa dale hru „Šwickojc pytaju źowku“, kiž je NSLDź 1977 delnjoserbsce w Delnjej ­Łužicy předstajiło. Jeje „Wubrane spisy“ wuńdźechu 1956 w serbskim lektoraće ­nakładnistwa Volk und Wissen.

Prěni pomnik

srjeda, 11. awgusta 2021 spisane wot:

W Kačej Korčmje zwonka Rakec wotmě serbska studowaca młodźina 11. awgusta 1946 swoju prěnju powójnsku schadźowanku. Přitomni běchu tež zastupjerjo pólskeje a juhosłowjanskeje wojerskeje misije při Berlinskej Zwjazkarskej kontrolnej komisiji a sowjetskeje komandantury z Budyšina. Dopołdnja wotkrychu wobdźělnicy před něhdyšim knježim dworom pomnik sowjetskim a pólskim wojakam 2. ukrainskeje fronty, kotřiž běchu při wuswobodźenju našeje domizny swoje žiwjenje woprowali.

Na kwadratnym obelisku su dźakne słowa w serbskej, pólskej a ruskej rěči. Studenća a dalši ludźo běchu pjenjezy za prěni tajki pomnik po wójnje składowali. Dźěle obeliska buchu pozdźišo do Budyskeho Serbskeho muzeja přewjezene. Schadźowanka skónči so wječor z předstajenjom hry Marje Kubašec „Chodojta“ pod hołym njebjom. Dźiwadźelnicy Chróšćanskeje skupiny su kruch pod nawodom Pawoła Kmjeća něhdźe tysac přihladowarjam předstajili.

Přispomnjenje: Twórba Marje Kubašec měješe tež swoju prapremjeru na schadźowance – na jubilejnej połstatej w lěće 1925. Mikławš Krawc

Serbja na festiwalu

póndźela, 09. awgusta 2021 spisane wot:
Wot 5. do 19. awgusta 1951 bě w Berlinje III. swětowy festiwal młodźiny a studentow. Mjez wobdźělnikami z wjac hač sto krajow je něhdźe 900 młodych Serbow we wobłuku programa NDR wustupiło: 800 rejwarjow masoweje sceny „Ratarske dźěła w běhu lěta“ a sto čłonow serbskeje kulturneje brigady ze spěwarjemi, hudźbnikami a dwanaće rejwanskimi porikami. Masowu scenu předstajichmy we wulkim Stadionje Waltera Ulbrichta 15 000 přihladowarjam a w Stadionje Buschallee 1 000 wopytowarjam. Spěwarjo kulturneje brigady běchu wučerski a holči chór. Nimo brigadnych spěwow zanjesechu wujimki z oratorija „Nalěćo“ Handrija Zejlerja a Korle Awgusta Kocora. Rejwarjo předstajichu mejemjetanje a pokazachu reju „Žně“. Na dny festiwala mam tež hišće dopomnjenki, kaž tule: We wulkich halach zawoda NARVA mějachmy masowy kwartěr, hdźež smy spali na matracach. A rěčo jeno serbsce a pokazujo na znamješko na rukawje w serbskich barbach a ze słowom Łužica dóstachmy často hnydomny zastup a k tomu hišće rjane městna při wulkim nawalu na zarjadowanja. Tele znamješko po tym doma hižo wužiwać njesmědźachmy. Mikławš Krawc

Jakub Nowak

pjatk, 06. awgusta 2021 spisane wot:
We Wotrowje narodźi so 3. žnjenca 1821 na burskim kuble pozdźiši duchowny a narodowc Jakub Nowak. Wot nazymy 1835 běše seminarist w Praze a studowaše tam po tym teologiju a filozofiju. W lětomaj 1848/1849 pisaše do Praskeje „Jutnitžki“ politiske a narodne přinoški. Najznaćiši je „Hłós do Serbow“, w kotrymž podawa přehlad wo serbskej zašłosći a namołwja narodnosć a serbsku maćeršćinu skrućić a zachować. W přinošku pisa: „Budźemy Serbja z cyłej wutrobu, budźemy wótcow hódni synojo. Wobchowajmy našu narodnosć, mějmy zańč maćernu rěč.“ Po měšniskej swjećiznje 31. pražnika 1846 bě Nowak dwanaće lět kapłan Budyskeje Serbskeje cyrkwje a wuwučowaše tež štyri lěta serbšćinu na Katolskim wučerskim seminarje. Wot oktobra 1858 hač do smjerće 20. smažnika 1875 bě wón wosadny farar w Radworju. Na njeho dopomina tam narowny pomnik. Za jeho čas jako farar bu Radworski kěrchow powjetšeny a nastaštej hospodarske twarjenje fary a 1874 nowa šula. „Wón měješe zasłuženu chwalbu swěrneho wučerja, dobreho rěčnika a jara dźěławeho wjednika Radworskeje wosady.“ Tak pisaše Michał Hórnik w nekrologu. Manfred Laduš

Edmund Schneeweis

srjeda, 04. awgusta 2021 spisane wot:
Pozdźiši zasłužbny slawist a ludowědnik prof. Edmund Schneeweis narodźi so 31. pražnika 1886 jako syn němskeho ratarja na Morawje w Čěskosłowakskej republice. Wón studowaše slawistiku a germanistiku w Praze a Běłohrodźe. Po tym běše wučer, lektor a docent za němčinu a słowjansku ludowědu, na kotruž so hłownje specializowaše, w Běłohrodźe a profesor na Praskej Němskej uniwersiće. Jara so tež za serbstwo zajimowaše a wopyta tuž na dlěši čas w lětomaj 1929 a 1930 Hornju a Delnju Łužicu. Slědźeše tule ludowědnje wo žiwjenju Serbow, přebywaše w Budyšinje a na wsach, mjez druhim w katolskich Serbach, wokoło Wojerec, w Slepjanskej wosadźe, w Błótach a Choćebuskim kraju. Wuslědk jeho slědźenjow bě 1931 ćišćany spis wo našich swjedźenjach a ludowych nałožkach. Standardna kniha wuńdźe 1953 w Berlinje znowa pod titlom „Feste und Volksbräuche der Sorben“. Dale spisa prof. Schneeweis wažnu knihu wo ludowej wěrje a nałožkach Serbochorwatow a standardne dźěło wo serbochorwatskej ludowědźe. Po lěće 1946 bě wón profesor na uniwersitomaj w Rostocku a Berlinje, hdźež je 9. po­žnjenca 1964 zemrěł. Manfred Laduš

Jan Awgust Warko

póndźela, 02. awgusta 2021 spisane wot:
Pozdźiši farar Jan Awgust Warko narodźi so 26. julija 1821 jako jedyn ze štyrjoch synow wučerja Jana Warka w tehdyšej holanskej wsy Běła Woda. Nan je tam 47 lět wučerił a bě tež na štyrjoch sudnistwach Hornjeje a Delnjeje Łužicy z přisahanym tołmačerjom hornjo- a delnjoserbšćiny. Kaž nan wobknježachu tež Jan Awgust a jeho bratřa wobě serbskej rěči pisomnje a wosebje derje Mužakowski dialekt. Woni běchu swój čas jako duchowni a wučerjo zasłužbni spěchowarjo a zakitowarjo serbskeje maćeršćiny w pruskej Łužicy. Warko studowaše zhromadnje z Janom Arnoštom Smolerjom we Wrócławju teologiju a bě tam aktiwny čłon Akademiskeho towarstwa za łužiske stawizny a rěče. Zhromadnje ze Smolerjom zeserbšći wón „Wothłós pěsni ruskich“ prof. Františeka Ladislava Čelakovskeho, kotrehož słowjanske čitanja na Wrócławskej uniwersiće wobaj wopytowaštaj. Warko dopisowaše do Serbskich Nowin, bě čłon Maćicy Serbskeje a zeserbšći jako najwažniši wukon balady a lyriku Friedricha Schillera, z čimž dopokaza kmanosć serbšćiny jako literarnu rěč. Warko bě domjacy wučer a sydom lět farar w Jabłońcu.

Serbska młodźina

wutora, 13. julija 2021 spisane wot:
13. julija 1946 wutworichu w Budyšinje při centrali Domowiny samostatny wotrjad Serbska młodźina (SM). Předsyda bu Jurij Brězan, jeho zastupnik Jan Šołta. Brězana běchu hižo 6. apryla za zamołwiteho za młodźinu postajili. Jako jeničku młodźinsku organizaciju sowjetskeho wobsadniskeho pasma běchu 7. měrca 1946 „Freie deutsche Jugend“ (FDJ) załožili. Kak k „Swobodnej němskej (wu­zběhnył – M. K.) młodźinje“ (SNM) stać, to běchu dołhe diskusije. Z aktow Serbskeho kulturneho archiwa wuchadźa, zo sej z němskeje strony tole žadachu: „Dale je nawjednistwo serbskeje młodźiny zawjazane přistupić FDJ.“ Jurij Brězan bě porno tomu pisał: „Kaž předstaja FDJ za němsku młodźinu narodnu organizaciju, tak chcemy my swoje narodne dźěło za sebje wobchować.“ Tak bě předwidźane, kónc awgusta 1948 w Delnim Wujězdźe załožić organizaciju „Serbska ludowa młodźina (SLM)“. Z němskeje a sowjetskeje strony to zakazachu. Centralny sekretariat Domowiny 29. septembra 1948 wobzamkny, zo ma so „dźěło mjez młodymi Serbami dospołnje FDJ přepodać“. Dokelž njebě wulki dźěl młodostnych z tym přezjedny, mnohe aktiwity wusnychu. Mikławš Krawc

„Akcija Koslow“

srjeda, 07. julija 2021 spisane wot:
Njedźelu, 7. julija 1946, krótko po připoł-dnju zetkachu so skupiny młodostnych z Radworja, Konjec-Šunowa a Pančic-Kukowa w Koslowje. Tam bu kónc apryla/spočatk meje 1945 w poslednich dnjach wójny wulki dźěl statokow zničeny abo sylnje wobškodźeny. Z dźěłowym zasadźenjom chcychu młodźi Serbja pomhać rozpadanki wotstronić. Na Kupkec ležownosći na róžku puća do směra na Ralbicy ­zaspěwachu dobrowólnicy z Delan najprjedy někotre serbske spěwy. Na to porěčeštaj krajny rada dr. Jan Cyž a nawoda młodźinskeho wotrjada Domowiny Jurij Brězan. Wobaj dźakowaštaj so za zwólniwosć k dźěłu. A hižo dachu so skupiny do dźěła: wotklepowachu cyhele, hromadźachu drjewo a wukonjachu wšelake dalše činitosće. Po Koslowje přewjedźechu tajke brigadowanja tež w Nowoslicach, Ralbicach, Róžeńće, Pěskecach, Zejicach a dalšich wsach. Mnohe dźěłowe-natwarne brigady nastachu. „Akciji Koslow“ přidružichu so dalše: „Wo naš wšědny chlěb“ abo wosebje „Twarimy Serbski dom“. Wo brigadowanju serbskeje młodźiny zestaja Jan Handrik dokumentaciju, za šule bu diaserija „Serbske natwarne brigady“ wudata. Mikławš Krawc

Mathilda Fiedlerjowa

štwórtk, 01. julija 2021 spisane wot:
30. junija 1871 zemrě w Budyšinje wuběrna sopranistka Mathilda Fiedlerjowa. Wona bě młoda mandźelska wyšeho wučerja a hudźbnika Korle Awgusta Fiedlerja. Narodźiła bě so Mathilda jako dźowka fa­rarja Korle Emila Stangi 1840 w Čornym Chołmcu, hdźež bě nan wot lěta 1837 do 1879 z duchownym. Na dźesać jeho prědo­wanjow bu ćišćanych. Wón je tež serbsce a němsce basnił. Zběrka jeho lyriki „Zwjeselenje w duchownych kěrlušach a přełoženjach“ bu 1869 we Wojerecach ćišćana. Dźowka Mathilda bě wobdarjena sopranistka na serbskich spěwnych swjedźenjach w Budyšinje, wosebje za sola z oratorijow Korle Awgusta Kocora. Mathilda Stangec zalubowa so do dirigenta chóra Fiedlerja a wón do njeje. Fiedler pisaše za nju lubosćinske basnje we Łužičanu, a wona pěsnješe za njeho w Serbskich Nowinach. K jeju kwasej w oktobru 1869 wuńdźe wosebite kwasne čisło Łužičana. Poł lěta po porodźe prěnjeho dźěsća młoda mać nahle zemrě. Wudowc a nan wěnowaštaj zemrětej basnje. Ota Wićaz spisa wo Fiedlerjec mandźelskimaj powědančko „Wutrobine nalěćo Mathildy Stangec a Korle A. Fiedlerja“, ćišćane 1922 w Budyšinje a znowa w LND. Manfred Laduš

Bórkowski swjedźeń

srjeda, 30. junija 2021 spisane wot:
30. junija a 1. julija 1951 přewjedźechu w Bórkowach serbski kulturny swjedźeń. Bě to prěnje centralne zarjadowanje ­Do­mowiny w Delnjej Łužicy po wójnje. Pisali su tehdy wo 30 000 wobdźělnikach. (Za hosći z Hornjeje Łužicy drje bě jěz­ba z Choćebuza z wuskokolijowej ­železnicu nowosć.) Na manifestaciji na sportnišću najwjetšeje wsy republiki bě předsyda ministerskeje rady NDR Otto Grotewohl wosebity hósć. 800 młodostnych předstaji masowu scenu wo ratarskich dźěłach w běhu lěta. Choreografiju bě Sonja Šajbic zestajała, hudźbu Jurij Winar. Hólcy rejowachu w běłych košlach a ćmowych cholowach, holcy w štyrjoch wariantach narodneje drasty. Předstajenje sceny bě hłowna pruwa za wustup na festiwalu swětoweje młodźiny w Berlinje spočatk awgusta. Dalše wjerški w Bórkowach běchu program centralneho hornjoserbskeho chóra pod dirigentom Jurjom Winarjom, swjedźenski ćah ze sto čołmami po Sprjewi, wotkryće prěnjeje němsko-delnjoserbskeje wobchadneje tafle při wotbočce na wjesny dźěl Prize a stajenje narowneho pomnika za Marjanu Domaškojc w Cazowje. Mikławš Krawc

nowostki LND