Lětušu mjeztym 146. schadźowanku chcedźa organizatorojo digitalnje pře­wjesć­. Cordula Ratajczakowa je so ze zamołwitej ze stron Załožby za serbski lud Janu Pětrowej rozmołwjała.

Nimale wšitke zarjadowanja su w nowem­brje wosebitych postajenjow korony dla wotprajene, čehodla nic schadźowanka?

J. Pětrowa: Smy sej wot spočatka lětušeho planowanja prajili, zo schadźowanku njewotprajimy a zo chcemy ju na kóždy pad přewjesć. W kotrej formje, bě wote­wrjene. W lěću smy z toho wuchadźeli, zo móžemy ju normalnje w Budyskej „Krónje“ wotměć. Jako so pandemija dale rozšěrješe, smy na septemberskim zetkanju rozsudźili, zo je tež digitalna forma móžna. Wuspytamy tuž nětko digitalnu schadźowanku zarjadować, štož je wězo eksperiment. Mamy předstawy, hač pak so nam woprawdźe poradźa, njemóžu rjec. Fakt je, zo wšitcy wobdźěleni jara aktiwnje na pospyće dźěłaja.

Chceće tež interakciju mjez ludźimi zaručić?

Wo tuchwilnym stawje a perspektiwach sorabistiskeje mjenowědy slědźi ­tuchwi­lu dr. Kito Kśižank w Serbskim insti­tuće. Z wědomostnikom, kiž je wje­­le lět w Leibnizowym instituće ­za hi­storiju a kulturu wuchodneje Eu­ropy dźěłał, je so Cordula Ratajcza­kowa rozmołwjała.

Kak je projekt nastał?

K. Kśižank: Hižo dawno je ćežišćo rěče­spyta w instituće, serbske herbstwo digi­talnje spřistupnjeć – internetny portal dolnoserbski.de drje je za to najznaćiši přikład. Při tym su mjeztym tež mno­hotne serbske swójske mjena do fokusa přišli. Před lětom su so mje prašeli, hač móhł při tym sobu skutkować. Bě wulke zbožo, zo běch krótko po tym bjezdźěłny, a tak móžu nětko na serbskej mjeno­wě­dźe sobu dźěłać. A to wotpowěduje tomu, štož sym přeco hižo činić chcył.

Sće tež sorabistiku studował, rěčiće a pi­saće delnjoserbsce, mjez druhim za Rozhlad – čehodla Was serbska rěč zajimuje?

Marian Wjeńka

Štóž wšědnje rano na dźěło jědźe, popołdnju snano někotre maličkosće nakupuje a dźeń doma wuklinčeć da, za toho bě nachilacy so tydźeń lědma hinaši hač kóždy druhi tež. A tola drje je kóždy z nas wuskutki druheho lockdowna, byrnjež snano tróšku jednoriši był hač tón w nalěću, na swójskej koži začuwał. Jedyn wjace, tamny mjenje.

Pola mje je so to hižo póndźelu připołdnju započało, jako njemóžach kaž zwučene připołdnju dnjowy poskitk hosćenca wužiwać, hdźež hewak zwjetša k wobjedu chodźu. Z hosćencarjom, připódla prajene serbskeho pochada, dyrbjach so hižo tydźenja na cyły měsac rozžohnować. Póndźelu wječor chcychmy so jako předsydstwo Domowinskeje skupiny Pančicy-Kukow we wjesnej korčmje zetkać, zo bychmy wo přichodnych zarjadowanjach rěčeli a počesćenje jedneje z našich čłonkow z Čestnym znamješ­kom Domowiny tróšku woswjećili. Korč­ma pak dyrbješe zawrěć, a ze šěsć rozdźělnych domjacnosćow so tak a tak njebychmy zetkać směli.

Budyšin (TM/SN). Koronapandemije dla w mjeńšej ličbje schadźowaše so wčera w Budyskim Serbskim domje pomnikowy wuběrk Maćicy Serbskeje pod předsydstwom Trudle Malinkoweje. Njehladajo wuwzaćnych wuměnjenjow pan­demije dla buštej lětsa dwaj pomnikowej projektaj realizowanej. W Koslowje po­swjećichu w septembru wopom­ni­šćo, dopominace na zničenje wsy na­lěto 1945 kaž tež na padnjenych wjes­njanow a na brigadowanje serbskeje młodźiny po wój­nje. Poswjećenske zarjadowanje je tójšto ludźi přiwabiło. W Ketlicach pola­ Lubija wobnowjeja rownišćo swój­by fararja­ a pěsnjerja Michała Domaški (1820–1897). Z jeho pjera pochadźa mjez druhim spěw „Naše Serbstwo z procha stawa“, kotrež běchu hač do 1945 jako serbsku hymnu wobhladowali. Wobnowjene swójbne rownišćo chcedźa pokutny dźeń, 18. nowembra, zjawnosći zaso přepodać. Za klětu předležitej dotal dwaj pomnikowej projektaj. W Baćońskej wosadźe chcedźa katolske nabožno-narodne pomniki inwentarizować a we Wu­dworju wojerski pomnik z lěta 1921 wobnowić, kotryž ma dwurěčny napis.