17. hodownika 1814 narodźi so jako syn chěžkarja w delnjołužiskej wsy Šejnejdźe Mjertyn Lejnik, pozdźiši serbski wučer a basnik. Nadarjeny pachoł dźěše po šuli jako hospitant na wučerski seminar do Noweje Cale. Wón wučerješe potom w Barbuku a wot lěta 1836 do 1881 w Žergonju. Tam běše tež za syrotownju chudych dźěći zamołwity. Mjez druhim je tamnišich chowancow wuwučował, so wě tež delnjoserbsce.

Lejnik přisłušeše Ochranowskej bratrowskej wosadźe w swojej domiznje. Wón přełožowaše nabožinske teksty a kěrluše za swojich sobuwěriwych. Mjertyn Lejnik přełoži, spisa a wuda w lěće 1850 knižce „Ta chwalba togo Kněza, kenž běšo a pśiźo“ a „Ten wjeliki głos togo janźela“. Nimo toho je wjele přinoškow za Bramborski Serbski Casnik napisał abo z němčiny přełožił. W swojich basnjach je so tež z politiskimi temami rozestajał. Z tutych je najwažniša baseń „Požednosć za měrom“. W njej so jasnje přećiwo wójnam Pruskeje a Němskeje wupraji. Lejnik bě wot jeje załoženja w lěće 1880 z aktiwnym čłonom delnjoserbskeje Maśicy Serbskeje. Wón zemrě 17. jutrownika 1881. Manfred Laduš

Sakski kurwjerchowski mechanikar a blidar Handrij Zahrodnik narodźi so pa­toržicu lěta 1654 w Chwaćicach jako syn ratarskeho najenka a wotrosće w Hornjej Hórce. W Budyšinje nawukny po­wołanje blidarja a poda so wot lěta 1673 na dwanaćelětne rjemjeslniske pućo­wanje po Němskej, Awstriskej a Italskej, přiwšěm sej tójšto kmanosćow při to­čenju škleńcow, zhotowjenju intarsijow, w twarstwje kaž tež astronomije, ­geome­- trije a při twarje mechaniskich nastrojow přiswoji. 1685 wróći so do Sakskeje a dwě lěće po tym bu swojich wobšěrnych kmanosćow wědy dla w Drježdźanach jako kurwjerchowski dwórski blidar přistajeny. Wón bu wot lěta 1694 hač do smjerće 2. małeho róžka 1727 ­pola kurwjercha Awgusta Sylne­ho z mode­lowym mištrom a dwórskim mecha­nikarjom.