„Posłuchaj lěkarja, prjed hač jeho ­trjebaš!“, serbske přisłowo namołwja.

Tuž wěnuje so student mediciny ­Pětr Dźisławk znatym a mjenje znatym chorosćam, zo by je ­čitarjam trochu ­bliže rozłožował (59).

Hłowywjerćenje je symptom, kotryž so často jewi. Definujemy jón jako mylenje rumnostneho začuća. Z toho rezultuje njewěsta runowaha, kotruž posudźujemy jako trašacu abo znajmjeńša mylacu. Riziko padnjenja so tak powjetša. Přičin hłowywjerćenja je dosć a nadosć. Na fetach na přikład tukamy na přewrótne ­reje abo přewulke mnóstwo słódnych napojow. Hdyž so z infektom bědźiš, so ći hłowa husto wjerći. To je cyle normalne a žana přičina so starosćić. Hdyž pak so někomu wšědny dźeń, hač doma hač na dźěle, přeco zaso wjerći, měł to znajmjeńša raz lěkarsce přepytować dać. Hdys a hdys dźě tča za tajkimi symp­tomami tež schorjenja runowahoweho system. Hłowny organ tohole systema nadeńdźemy w nutřkownym wuchu. Móžemy sej jón předstajić jako z kapa­linu pjelnjeny labyrint, wobstejacy z třoch zawjerćanych chódbow a dweju dworow.