Dźensa před 125 lětami zemrě w Hodźiju pěsnjerka Mila Imišowa, mandźelska sławneho fararja Hendricha Jaroměra Imiša. Wona bě so 26. měrca 1827 Pfulec kublerskej swójbje w Přišecach pola Budyšina narodźiła. Jeje bratr Křesćan Bohuwěr bě profesor, rěčespytnik a słownikar, wuda 1866 wulki Pfulec Hornjołužiski serbski słownik. Mila Pfulec bě 1847 runje załoženej Maćicy Serbskej přistupiła a basnješe tehdy rjad pěsnjow, w kotrychž so za serbske narodne wozrodźenje horješe. Wo nju jako mandźelsku su so mnozy młodźi serbscy intelektualni prócowali. Wona pak rozsudźi so za Wóslinčanskeho fararja Imiša, na kotrehož so 1851 wuda. Wot lěta 1858 bydleše z mandźelskim na Hodźijskej farje a staraše so sobu wo serbskich studentow, kotřiž w prózdninach na Serbskim homelitiskim seminarje wuk­nje­chu. Jeje mandźelski jón nawjedowaše. W Hodźiju pisaše nabožinske pěsnje a lyriku za dźěći. Jeje spěwy a pěsnje wuń­dźechu jako přidawk k zběrce lyriki fararja Jana Wałtarja „Za dušu a wutrobu“.