Korla Awgust Jenč
15. nalětnika 1895 zemrě w Palowje (Pohla) tamniši wjelelětny wosadny farar, stawiznar, spisowaćel, literarny slědźer a bibliograf Korla Awgust Jenč. Wyši wučer, hudźbnik a poeta Korla Awgust Fiedler napisa jemu nekrolog kaž tež baseń „horliwemu wótčincej, pilnemu serbskemu spisowarjej na dnju jeho chowanja 18. měrca 1895 w přećelskej lubosći a swěrje“. A na sekli wulkeje palmy k pohrjebej steješe „swojemu dołholětnemu sobustawej, wjelezasłužbnemu wuběrkownikej, wučenemu spisaćelej a wustojnemu znajerjej serbskeho pismowstwa, dźakowna Maćica Serbska“. Jeho row z dwurěčnym narownym kamjenjom je při Palowskej cyrkwi.
Pětr Młóńk
19. nalětnika před 120 lětami narodźi so do swójby ćěsle a roboćana w Žičenju pola Hodźija pozdźiši najwoblubowaniši ludowy pěsnjer Pětr Młóńk. Wot lěta 1821 bě jako chěžkar a ćěsla w Dźiwoćicach (Siebitz) žiwy. Za čas wosomlětneje wojerskeje słužby w Drježdźanach započa serbsce pěsnić. Dźěłaše štyri lěta na twarnišću železniskeje čary Drježdźany-Zhorjelc a bě potom wjesnjanosta w Dźiwoćicach. Ludźo skazachu pola njeho składnostne basnje za swójbne jubileje a pohrjeby. Dale pěsnješe swětne basnje a kěrluše po přikładźe ewangelskich spěwarskich. Na tysac basnjow a kěrlušow je za Tydźenske a Serbske Nowiny spěsnił.
Nakładnik Jan Arnošt Smoler Pětra Młóńka spěchowaše. Wulki dźěl jeho dźěłow wozjewi w zběrniku „Kěrluše a spěwy“, kiž bu 1879 ćišćany a 419 zbasnjenych twórbow wopřiješe. Dale spisa „Dar poslednjeho zeleneho štwórtka za lube serbske mótki“. W 1848 załoženym Serbskim Towarstwje w Třoch Hwězdach bě zapisowar, runje tak w Serbskim ewangelskim knihowym towarstwje. Młóńk bu čestny čłon Maćicy Serbskeje.
Jakub Buk
6. nalětnika před 200 lětami narodźi so Jakub Buk do žiwnosćerskeje swójby w Zejicach. Wón bě chowanc Praskeho Serbskeho seminara a studowaše po tym pjeć lět na Karlowej uniwersiće w Praze filozofiju a katolsku teologiju. Po studiju so do domizny wróći, a biskop Dittrich jeho 8. meje 1850 na měšnika wuswjeći. Pjeć lět bě wučer serbšćiny a naměstnik direktora Budyskeho Katolskeho wučerskeho seminara. 1854 bu do Drježdźan přesadźeny, bě tam pjeć lět kapłan při Dwórskej cyrkwi a wučer na progymnaziju. Wot 1859 do 1876 bě direktor progymnazija a prefekt kralowskeho wustawa za kapałnikow. W lěće 1876 bu na superiora a wosadneho fararja Dwórskeje cyrkwje powyšeny. Dźesać lět po tym pomjenowachu Jakuba Buka za prezesa Katolskeho duchowneho konsistorija a prěnjeho kralowskeho dwórskeho kapłana.
Hendrich Jordan
Wučer, kantor a spisowaćel Hendrich Jordan zemrě 3. nalětnika 1910 w delnjołužiskich Popojcach. 37 lět bě wón tam wučerił, kantorił a jako narodny prócowar wuspěšnje skutkował. „Kajku lubosć, kajku česć běše sebi Jordan zdobył, zjewi so wosebje při jeho chowanju. Ze wšěch stron zeńdźechu so Serbja z črjódami, zo bychu zhromadnje z Němcami jemu poslednju česć dali. Městopředsyda delnjoserbskeje Maśicy, knjez farar Jan Krušwica, prědowaše při rowje, a w mjenje Serbskeje Maćicy wołaše jemu farar Matej Handrik-Slepjanski poslednje božemje do rowa.“ Tak pisaše tehdyši Wochožanski farar Bogumił Šwjela w nekrologu Maćicy Serbskeje.
Wot 58 delnjoserbskich knihow, w lětach 1880 do 1905 wudatych, bě Jordan sam 16 spisał a wot druhich awtorow dźewjeć wudał. Do nich słušachu we Wojerecach ćišćane kaž „Drobjeńce ze serbskeje historije“ a „Prjedne źaseś lět Maśicy Serbskeje w Dolnej Łužycy“.
Pawoł Šenkar
Michał Haupt
Jan Bogumił Nytška
Handrij Króna
Arnošt B. Jakub
Serbski farar Arnošt Bohuwěr Jakub narodźi so 16. małeho róžka 1800 jako syn Budyskeho korčmarja. Po maturiće 1819 studowaše teologiju w Lipsku a bě podstarši Serbskeho prědarskeho towarstwa. Po studiju bě tři lěta pomocny duchowny w Lubiju a wot lěta 1824 do 1827 w Njeswačidle za čas fararja Křesćana Bohuchwała Hajnika diakon. Nastupi potom duchownu słužbu w ródnym Budyšinje w Michałskej wosadźe, pjeć lět jako diakon a wot 1832 hač do smjerće 2. małeho róžka 1854 bě z wosadnym fararjom.
Konrad Zenda
7. małeho róžka před 125 lětami narodźi so tworjacy wuměłc a rězbar Konrad Zenda jako syn wyšeho přistajeneho we Wojerecach. Wón wopyta w Drježdźanach akademiju wuměłstwoweho rjemjesła a dźěłaše potom dwě lěće we wuměłstwowej lijerni we Łuchowje (Lauchhammer), hdźež plastiki a wuměłstwowe twórby a pomniki zhotowichu. Wot lěta 1921 bě swobodnje tworjacy wuměłc w Drježdźanach, kotryž hłownje małoplastiki za swójske zjawne potrjeby stwori. Po 1945 skutkowaše dale zwjetša jako wuměłstwowy rjemjeslnik. 1948 bě mjez załožićelemi Koła serbskich wuměłcow, kotrež Měrćin Nowak-Njechorński nawjedowaše.
Zenda stwori hłownje wulkoplastiki, busty a pomniki wo zasłužbnych serbskich wosobinach jako nadawkowe twórby. 1948 zhotowi wón druhu mjedźanu bustu za Łazowski pomnik Handrija Zejlerja při nawsy, kotraž bu 1949 swjatočnje zjawnosći přepodata. W Lipšćanskim internaće studentow „Handrij Zejler“ je dalša busta basnika-fararja wot Zendy. Postawa „Serbski brigadnik“, kotruž bě Zenda z pěskowca stworił, pyši wot wotewrjenja Serbskeho domu 1956 nabóčny zachod do bywšeje Serbskeje kofejownje.
