Štóž je zawčerawšim, srjedu, na zjězdźe katolikow w Lipsku „serbski dźeń“ sobu dožiwił, tón drje to tak spěšnje njezabudźe. Žiwjenska radosć a narodne sebjewědomje Serbow stej mjez wopytowarjemi hłuboki zaćišć zawostajiłoj. Hač chór Meja, skupina Con-tact, Smjerdźečanska rejwanska skupina abo saksofonist Daniel Matka – wšitcy běchu pósłancy Serbow a su swoju misiju derje spjelnili. Nic naposledk pokaza so zajim ludźi w mnohich rozmołwach ze spěwarkami chóra Meja, kotrež běchu katolsku swjedźensku drastu woblečene. Wulku zasłužbu na jara poradźenym podawku maja tež serbscy studenća w Lipsku a tam bydlacy Serbja. Woni su „partyjowu atmosferu“ při jewišću wuraznje přisporjeli.

Dopominam so hišće derje na Dźeń Saksow před lětami we Wojerecach. Serbja mějachu tam swoje jewišćo na kromje města, hdźež bě so lědma štó „zabłudźił“. Wšo druhe hač pozbudźace to połoženje. Wotpowědnje bjezlóštnje a njemotiwowane tam serbske skupiny swoje kulturne programy pokazachu.