Po zdaću najstaršu hornjoserbsku frazu z lěta 1534 je njedawno dr. Madlena Malinkec při slědźenjach w Budyskim tachantskim archiwje wotkryła. Cordula­ Ratajczakowa je so z Berlinskej historikarku rozmołwjała.

Kak je k tomu dóšło, zo sće zapisk našła?

M. Malinkec: Minjenu nazymu běch prěni raz w archiwje, zo bych přinošk wo chronice „Annales Budissinenses“ přihotowała, wo kotryž bě mje kolega prosył. Sym sej chroniku wobhladała, a připadnje mi fraza napadny. Budyska chronika je małki zešiwk z něhdźe 120 rukopisnymi, zdźěla ćežko čitajomnymi stronami. Prěni zapisk je k lětu 1388, teksty sahaja hač do srjedź 16. lětstotka. Rěč chabła, su łaćonske kaž tež němske pasaže a serbska.

Što tam steji?

M. Malinkec: Awtor wopisuje ponowjenske dźěła na wěži Pětrskeje cyrkwje. Přitomni serbscy burja přiwołachu mištrej, kiž dyrbješe na wěžu zalězć, warnowace abo wobdźiwace „Helle lube helle, ho o o“ (Hlej, luby, hlej, ho ho ho).

Sće wuznam hnydom spóznała?