Smědźa muslimojo k hodam zbožo přeć, dary přijeć, druhich wobdarować? To so wjele wěriwych praša. Njejsu sej wěsći, hač so jich nabožinje njespřećiwja, hdyž so na hodownych wašnjach wobdźěla. Mnozy pak nochcyli drohotne wokomiki hodowneho pokoja skomdźić. Tónle „spagat“ tči w rozmyslowanju wo hódnotach, kotrež ludźi njewotwisnje wot konfesije abo nabožiny zwjazuja. Za našu wosadu mošeje Ibn Rushd-Goethe su hody wuznamna składnosć, zo bychmy mosty lubosće twarili, dialog mjez nabožinami spěchowali a ludźi njewotwisnje wot nabožiny za blidom zhromadźeli. Dale a wjac křesćanow přeprošuje na wječer po póstnym dnju ramadana a naša wosada mošeje prosy hody na hosćinu.