Něhdy sym w swojim bydlenju tež ze Serbowku bydlił – z njej a jeje čěskim přećelom (dźensa staj dawno zmandźelenaj). Jónu je so wona hladajo z woknom won na tramwajki z čěskimi chorhojemi přećela prašała: „Čehodla je dźensa w Čěskej swjatk, hačrunjež w Němskej ničo nimamy?“ Bě 8. meje a wotmołwa jeje přećela bě jasna, direktna a ironiska: „Baby, dokelž smy Druhu swětowu wójnu dobyli a wy nic!“ Realita lěta 1945 bě ­wězo tróšku komplikowaniša – Serbow njemóžemy jako přěhračkow widźeć a Češa njejsu w prěnjej liniji přećiwo nacijam stali.

Někotre lěta pozdźišo je z Budyšina na dźěłowy wopyt kolega přijěł. Je awto w Praze na dworje Serbskeho seminara parkował a prjedy hač je mje postrowił, je so prašał: „Što to jowle w měsće je, wšudźom plakaty z kralownu wisaja? Štó to je?“ Bě w meji 2017 a cyła Čěska je swjećiła tři sta lět narodźenja rakuskeje kejžorki Marije Theresije. Budyski kolega njeje to wědźeć móhł, dokelž Serbja w šuli hinaše stawizny wuknu hač Češa – němske a sakske resp. braniborske, tohodla ja zaso njeznaju wšěch Drježdźanskich kurwjerchow (někotři su so Friedrich mjenowali, nic?).