Je rano, sedźu w awće, čakam… a moje žiwjenje popušćuje něhdźe w blachowej mjerwjeńcy. Dołhe awtokolony bjez kónca. Spočatk požnjenca je so w Čěskej nowe šulske lěto započało, štož rěka, zo je w Praze hnydom po puću tři abo štyri króć wjac wozydłow hač hišće zašły prózdninski tydźeń – dokelž starši swoje dźěći do šule wjezu. Potajkim sedźu, čakam, poskam serbsku hudźbu a sej přemysluju, što by nowa tema za fejeton w Serbskich Nowinach być móhła. A nadobo to wěm: tuta situacija!